стылі́стыка ж. стили́стика;

с. літарату́рнай мо́вы — стили́стика литерату́рного языка́;

прабле́мы ~кі — пробле́мы стили́стики

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палеаазія́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палеаазіятаў. Палеаазіяцкія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапані́мія, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць антрапонімаў той ці іншай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арабі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з арабскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да афганцаў. Афганскія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакалі́зм, ‑у, м.

Спец. Сістэма або сукупнасць галосных гукаў мовы.

[Ад лац. vocalis — галосны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гебраі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя са старажытнаяўрэйскай мовы.

[Ад грэч. habraios — яўрэй.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэцы́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з грэчаскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

складаўтвара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можа ўтвараць склад (пра гукі мовы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скланя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які змяняецца па склонах. Скланяльныя часціны мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)