гладзі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Прылада ў выглядзе валіка або лапаткі для разгладжвання скур, паперы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

венесуэ́льцы, ‑аў; адз. венесуэлец, ‑льца, м.; венесуэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. венесуэлкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венесуэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бенга́льцы, ‑аў; адз. бенгалец, ‑льца, м.; бенгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. бенгалкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бангладэш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́кцы, ‑аў; адз. лак, ‑а, м.; лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. лачкі, ‑чак; ж.

Народнасць, якая пражывае ў Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непа́льцы, ‑аў; адз. непалец, ‑льца, м.; непалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. непалкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Непала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партуга́льцы, ‑аў; адз. партугалец, ‑льца, м.; партугалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. партугалкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Партугаліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lack

m -(e)s, -e

1) лак

2) сургу́ч

◊ fértig ist der ~! — разм. ≅ усё ў пара́дку!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

навасёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто пасяліўся ў новым доме або кватэры.

Першыя навасёлы.

2. Новы пасяленец, жыхар, які аднекуль прыехаў.

Радасна сустрэць навасёлаў.

|| ж. навасёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бабы́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (разм.).

Бессямейны адзінокі чалавек.

Векаваць бабылём.

|| ж. бабы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак і бабы́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. бабы́льскі, -ая, -ае.

Бабыльскае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

багамо́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які многа моліцца, ажыццяўляе багамолле.

2. Драпежнае насякомае атрада тараканападобных з прыстасаванымі для хапання пярэднімі канечнасцямі.

|| ж. багамо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)