зычлі́вец, ‑ліўца, м.

Той, хто жадае каму‑н. дабра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Які жадае ліха, зла каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патура́льнік, ‑а, м.

Той, хто патурае каму‑, чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садзе́йнік, ‑а, м.

Той, хто садзейнічае каму‑, чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадчынада́вец, ‑даўца, м.

Асоба, якая перадае спадчыну каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упі́кі, ‑аў; адз. няма.

Папрокі, абвінавачанні, выказаныя каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хабарадава́льнік, ‑а, м.

Той, хто дае хабар каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здра́да

(польск. zdrada)

пераход на бок ворага; парушэнне вернасці каму-н., (напр. з. радзіме, з. ідэалам).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зы́чыць

(польск. życzyć)

1) жадаць, выказваць каму-н. якія-н. пажаданні;

2) абяцаць, прадказваць што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акампанава́ць (каму-н) begléiten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)