milestone [ˈmaɪlstəʊn] n.

1. (in) вяха́

2. ка́мень пры даро́зе (з адзначанай на ім адлегласцю да пэўнага месца)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крышы́цца несов.

1. кроши́ться; дроби́ться;

зу́бы кры́шацца — зу́бы кро́шатся;

ка́мень кры́шыцца ў шчэ́бень — ка́мень дроби́тся в ще́бень;

2. страд. кроши́ться; нареза́ться; дроби́ться; измельча́ться, размельча́ться; сокруша́ться; см. крышы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БУ́ТАВЫ КА́МЕНЬ,

прыродныя або штучна атрыманыя буйныя кавалкі няправільнай формы (з даўж. рабра 150—500 мм) з вапнякоў, даламітаў, пясчанікаў, радзей з гранітаў. Разнастайнасць — камень для бруку (з даўж. рабра да 300 мм). Бутавы камень бывае нізкатрывалы (трываласць да 100 МПа), сярэднетрывалы (да 400 МПа) і высокатрывалы (больш за 500 МПа); у залежнасці ад умоў эксплуатацыі павінен вытрымліваць ад 15 да 300 цыклаў замарожвання. Выкарыстоўваецца пры буд-ве фундаментаў, сцен, дарог, дапаможных і гідратэхн. збудаванняў, каналізацыйных каналаў і інш.

т. 3, с. 358

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нажда́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наждаку. Наждачны камень. // Зроблены з наждаку, з наждаком. Наждачная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абліцо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для і абліцоўкі (у 1 знач.); звязаны з абліцоўкай. Абліцовачны камень. Абліцовачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бут, ‑у, М буце, м.

Будаўнічы камень, які ўжываецца для закладкі фундаменту, а таксама асновы сцен будынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Кінуць да якога‑н. месца. Дакінуць камень да сярэдзіны ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясча́нік, ‑у, м.

Асадкавая горная парода, змацаваны вапнай і глінай пясок, які ужываецца ў будаўніцтве. Камень-пясчанік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігра́н, ‑у, м.

Сінтэтычны граніт, дэкаратыўны камень, які здабываецца ў плавільных печах і выкарыстоўваецца як абліцовачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызалі́т

(гр. chrysolithos, ад chrysos = золата + lithos = камень)

мінерал класа сілікатаў, разнавіднасць алівіну, празрысты каштоўны камень залаціста-зялёнага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)