прапускны́ Dúrchlass-; Passíer-, Dúrchgangs-;
прапускны́ пункт Passíerstelle f -, -n, Übergangsstelle f;
прапускна́я здо́льнасць спец Úmschlagkapazität f -; Dúrchlassfähigkeit f - (дарогі)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
імправіза́тар
(фр. improvisateur)
той, хто імправізуе, мае здольнасць імправізаваць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
аглюцінаты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да аглюцінацыі (у 1 знач.). Аглюцінатыўная здольнасць крывяной сывараткі.
2. Які характарызуецца аглюцінацыяй (у 2 знач.). Аглюцінатыўныя мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разві́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць развітога. Развітасць прамысловасць Развітасць густаў. □ Здольнасць дасягнуць псіхалагічнай глыбіні і паўнаты ў абмалёўцы характараў — адзнака мастацкай развітасці і спеласці таленту. Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаўзнаўля́цца, ‑яецца; незак.
Мець уласцівасць узнаўляцца, стварацца нанава. Як мінерал, вада мае адну цудоўную якасць, якая вылучае яе сярод іншых, — здольнасць самаачышчацца і самаўзнаўляцца. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сумяшча́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць сумяшчальнага; здольнасць сумяшчацца. Сумяшчальнасць паняццяў. Псіхалагічная сумяшчальнасць.
•••
Сумяшчальнасць крыві — уласцівасць чалавечага арганізма прымаць і засвойваць пры пераліванні кроў пэўнай біялагічнай групы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пла́ванне, -я, н.
1. гл. плаваць.
2. Перамяшчэнне па паверхні вады, уменне, здольнасць так перамяшчацца.
Школа плавання.
Займацца плаваннем.
Падводнае п.
Сінхроннае п. (від спорту).
3. Перамяшчэнне на судне ці іншым плывучым сродку, рэйс па водным шляху.
Капітан далёкага плавання.
Хадзіць у п. (плаваць на судне, служачы, працуючы на ім).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
акамада́цыя, ‑і, ж.
Спец. Прыстасаванне да чаго‑н. Акамадацыя органаў мовы. Акамадацыя гукаў (у мове).
•••
Акамадацыя вока — здольнасць вока прыстасоўвацца да разгляду прадметаў на розных адлегласцях.
[Лац. accomodatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзеяздо́льнасць, ‑і, ж.
1. Кніжн. Здольнасць да дзеяння, дзейнасці. Дзеяздольнасць арганізма.
2. Спец. Права на якія‑н. юрыдычныя дзеянні і абавязак несці адказнасць за свае ўчынкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадба́чанне, ‑я, н.
Здольнасць прадбачыць тое, што павінна адбыцца. Навуковае прадбачанне. // Меркаванне аб тым, што павінна адбыцца. Бывае, што прадбачанні нават вопытных людзей аказваюцца памылковымі. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)