эхінакако́з, ‑у, м.

Захворванне жывёл і чалавека, якое выклікаецца паразітаваннем лічынак эхінакока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́лавасць, ‑і, ж.

Часовая адсутнасць прыплоду ў самак сельскагаспадарчых жывёл (пераважна кароў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infertile [ɪnˈfɜ:taɪl] adj.

1. неўрадлі́вы, неўраджа́йны (пра зямлю)

2. med. стэры́льны, бяспло́дны (пра людзей, жывёл, расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kören

* vt заал. выбіра́ць, адбіра́ць (жывёл-вытворнікаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tíerjunge

n -n, -n дзіцяня́ (у жывёл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Menageríe

[-ʒə-]

f -, -rí¦en звяры́нец; пака́з дзі́кіх жывёл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schnáufen

vi сапці́, пы́хкаць; храпці́ (пра жывёл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ло́гавішча Месцазнаходжанне звяроў (БРС); бярлога для жывёл (Слаўг., Стол.). Тое ж логава (БРС), ло́гві́шча (Слаўг., Стол.), логва (Слаўг., Сміл. Шат., Шчуч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

гарпу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Кідальная зброя ў выглядзе кап’я з зубчастым наканечнікам на доўгім тросе, якая ўжываецца для палявання на буйных марскіх жывёл.

|| прым. гарпу́нны, -ая, -ае.

Гарпунная пушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няжва́чныя, ‑ых.

Падатрад млекакормячых жывёл атрада парнакапытных, да якіх адносяцца бегемот і свіння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)