юра́

(фр. Jura = назва гор у Францыі і Швейцарыі)

другі перыяд мезазою ў гісторыі Зямлі, які працягваўся 55—58 млн. гадоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

тыл

1. Другі ад дарогі канец паласы (Шчуч.).

2. Месца ў канцы агародаў, за вёскай; глухое месца (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Прадзяльні́к, прадзяце к ’галоўны пастух’, ’хто пасе скаціну па чарзе’ (воран., шальч., Сл. ПЗБ), прадзяппік ’чарга пасвіць карову’ (Сцяшк. Сл.). З літ. pradienykas ’тс’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 4, 74). Лаўчутэ (Балтизмы, 71) прыводзіць іншую зыходную форму pradieninkas ’тс’ < pradieniiū ’кожны другі дзень’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перано́сіць

1. (тэрмін) verlégen vt, áufschieben* vt;

2. (на другі радок) übertrágen* vt;

3. (трываць) ertrágen* vt, erdúlden vt, überstéhen* vt;

перано́сіць хваро́бу éine Kránkheit überstéhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

second

I [ˈsekənd]

1.

adj.

1) другі́

2) дру́гасны

cloth of second quality — сукно́ дру́гаснае я́касьці

2.

n.

1) другі́ -о́га m., друга́я f.

2) сэкунда́нт -а m.

3.

v.t.

1) падтры́мваць

2) ухваля́ць, згаджа́цца

to second a motion — падтрыма́ць прапано́ву

•

- at second hand

- seconds

II [ˈsekənd]

n.

1) сэку́нда (адзі́нка ча́су)

2) сэку́нда (адзі́нка вымярэ́ньня куто́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

заплю́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Прыкрыць павекамі, зажмурыць (вочы). [Дзіця] даверліва заплюшчыла вочкі і заснула. Лукша. Уставаць не хацелася, Васіль павярнуўся на другі бок і зноў заплюшчыў вочы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыля́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікім брылём (у 1 знач.). Зноў папаліся лісічкі — раз, другі, а потым у бярэзніку на ўзбалотку знайшоў я абабак і брылястыя чырвоныя сыраежкі. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́ўзіны, ‑зін; адз. няма.

Звязаныя канцамі бярозавыя ці іншыя дубцы, якія ўскладаюцца на стог для ўмацавання сена. Бацька сек апоўзіны на другі наш стог, а маці.. вязала іх. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблямо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблямоўваць — аблямаваць.

2. Матэрыял, якім аблямоўваюць; тое, што палосай акружае па краях другі прадмет. Рукавы з аксамітнай аблямоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які дзеліцца без астачы на які‑н. лік. Кратны лік.

2. у знач. наз. кра́тнае, ‑ага, н. Цэлы лік, які дзеліцца на другі без астачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)