уну́траны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ўнутры.

Унутраныя дзверы.

Унутраныя хваробы (органаў грудной і брушной поласці).

2. перан. Які складае змест, раскрывае саму глыбіню, сутнасць, душу каго-, чаго-н.

Унутранае чуццё.

Унутраная сувязь з’яў.

У. свет мастака.

У. голас (перан.: пра думкі).

3. Які мае адносіны да жыцця ўнутры якой-н. арганізацыі, дзяржавы.

Унутраная палітыка.

Унутраная пазыка.

Правілы ўнутранага распарадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ángehörige

sub m, f -n, -n

1) свая́к, свая́чка

2) член (якой-н. арганізацыі); грамадзяні́н (якой-н. дзяржавы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́бары, ‑аў; адз. няма.

Выбранне шляхам галасавання дэпутатаў у прадстаўнічы орган дзяржавы, службовых асоб, членаў арганізацыі. Выбары дэпутатаў ва ўсе Саветы дэпутатаў працоўных.. праводзяцца выбаршчыкамі на аснове ўсеагульнага, роўнага і прамога выбарчага права пры тайным галасаванні. Канстытуцыя БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індыгена́т

(фр. indigénat)

1) грамадзянства дадзенай дзяржавы;

2) выкарыстанне правоў, прадугледжаных міжнароднымі дагаворамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

транснацыяна́льны

(ад транс- + нацыянальны)

які выходзіць за межы адной нацыі, адной дзяржавы, міжнацыянальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

commonwealth

[ˈkɑ:mənwelӨ]

n.

1) наро́д -у m., грамадзя́не аднае́ дзяржа́вы

2) дэмакраты́чная дзяржа́ва; супо́льнасьць, садру́жнасьць f.

•

- Commonwealth of independent States

- the British Commonwealth of Nations

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dependancy, dependency

[dɪˈpendənsi]

n., pl. -cies

1) край або́ тэрыто́рыя, зале́жныя ад і́ншае дзяржа́вы

2) зале́жнасьць, падпара́дкаванасьць, падле́гласьць f.

3) прыбудо́ва f., крыло́ n. (буды́ніны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэзідэ́нт

(фр. resident, ад лац. residens, -ntis = які сядзіць на месцы)

1) дыпламатычны прадстаўнік адной дзяржавы ў другой, па рангу ніжэйшы за пасланніка;

2) тайны прадстаўнік разведкі, які дзейнічае на тэрыторыі іншай дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таталітары́зм, ‑у, м.

Кніжн.

1. Адна з форм аўтарытарнай буржуазнай дзяржавы, якая характарызуецца яе поўным кантролем над усімі сферамі жыцця грамадства; таталітарны рэжым.

2. Напрамак буржуазнай палітычнай думкі, які апраўдвае антыдэмакратычную сістэму палітычнага кіравання і выступае за дыктатуру асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храно́граф ​1, ‑а, м.

Прыбор для дакладнай рэгістрацыі моманту якога‑н. назірання і для вымярэння кароткіх інтэрвалаў часу. Электронны хранограф. Механічны хранограф.

[Ад грэч. chronos — час і graphō — пішу.]

храно́граф ​2, ‑а, м.

Помнік старажытнай пісьменнасці, які змяшчае гістарычную хроніку якіх‑н. краін або асобнай дзяржавы.

[Ад грэч. chronos — час і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)