зві́вісты, ‑ая, ‑ае.

Які звіваецца; звілісты. Дарога вядзе ад хутара да хутара, мяккая, як атлас, расквечаная блакітнымі лужынкамі, звівістая і няпэўная, як палёт матыля. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stony [ˈstəʊni] adj.

1. камяні́сты;

a stony road камяні́стая даро́га

2. скамяне́лы, хало́дны;

a stony stare нерухо́мы по́зірк;

a stony silence ледзяна́я ціш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чыгу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Рэйкавая дарога, прызначаная для руху цягнікоў.

Пракласці чыгунку.

Рамонт чыгункі.

2. Комплекснае транспартнае прадпрыемства, якое забяспечвае перавозку пасажыраў і грузаў па такой дарозе.

Працаваць дыспетчарам на чыгунцы.

3. Чыгунная печка (разм.).

|| прым. чыгу́начны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грэ́йдэр

(англ. grader)

1) спецыяльная машына для выроўнівання палатна грунтавых дарог, планіроўкі адхонаў, пракладкі каналаў і інш.;

2) грэйдэрная дарога.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маршру́т

(ням. Marschrute, ад фр. marche = хадзьба + route = шлях, дарога)

загадзя вызначаны шлях руху (людзей, войск, паяздоў, самалётаў і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фунікулёр

(фр. funiculaire, ад лац. funiculus = канат, вяроўка)

горная канатная дарога для перавозкі пасажыраў на крутых пад’ёмах на невялікую адлегласць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

serpentyna

I ж.

серпантын (пакручастая горная дарога)

II ж. мін.

серпенцін; змеявік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Касаго́рына ’калі дарога ці шнур зямлі мае косы схіл’ (КЭС, лаг.). Да папярэдняга з выкарыстаннем апелятыўнага суфікса ‑ina.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Машчонка ’каменная дарога на нізкім месцы’ (слаўг., Яшк.). Запазычана з рус. мовы. Гл. яшчэ Совещ. ОЛА (Гомель), 164.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

серпанці́н м.

1. Papíerschlange f -, -n;

2. перан. (звілістая дарога ў гарах) Serpentíne f -, -n, Kéhrschleife f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)