dole

I [doʊl]

1.

n.

1) мі́ласьціна f.

2) мала́я ча́стка

3) грашо́вая дапамо́га беспрацо́ўным

4) Archaic до́ля f., кон -у m.

2.

v. t.

1) дава́ць пада́чку, мі́ласьціну

2) выдава́ць малы́мі ча́сткамі

II [doʊl]

Archaic

го́ра n., сму́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

баліва́р

[ісп. bolivar, ад S. Bolivar = прозвішча кіраўніка барацьбы народаў Лац. Амерыкі за незалежнасць у пач. 19 ст. (1783—1830)]

1) грашовая адзінка Венесуэлы, роўная 100 сантымам;

2) мужчынскі капялюш з шырокімі палямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пе́са

(ісп. peso, ад лац. pensum = адважанае)

1) даўняя іспанская сярэбраная манета вартасцю 20 рэалаў;

2) грашовая адзінка Аргенціны, Балівіі, Дамініканскай Рэспублікі, Калумбіі, Кубы, Мексікі, Філіпін, Уругвая, роўная 100 сентава або 100 сентэсіма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ліўр

(фр. livre, ад лац. libra = фунт)

1) сярэбраная манета ў сярэдневяковай Францыі;

2) грашовая адзінка ў Францыі да ўвядзення франка (1799 г.), роўная 240 дэнье;

3) даўнейшая французская мера вагі, роўная 1/2 кг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

price

[praɪs]

1.

n.

1) цана́ f.

at a low price — па ні́зкай цане́, та́нна

high prices — дараго́ўля, дарагаві́зна f

2) грашо́вая ўзнагаро́да (за затрыма́ньне злачы́нца)

3) at any price — за ўся́кую цану́

2.

v.t.

1) цані́ць; ацэ́ньваць

2) прыцэ́ньвацца

•

- beyond price

- without price

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дына́р

(ар. dinar, ад лац. denarius)

1) старажытная арабская залатая манета;

2) грашовая адзінка Алжыра, Ірака (роўная 1000 філсам), Іарданіі, Кувейта (роўная 10 дырхемам) і некаторых іншых краін;

3) разменная манета Ірана, роўная 1/100 рыяла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пе́ня

(лац. poena = пакаранне)

штраф за невыкананне ў тэрмін якіх-н. абавязацельстваў, устаноўленых законам або прынятых па дагавору; грашовая сума, якая спаганяецца пры нявыплаце своечасова падатку або іншых плацяжоў (напр. платы за кватэру, за камунальныя паслугі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

lew

I м.

леў;

odważny jak lew — адважны, як леў;

lew morski заал. марскі леў (Eumetopias);

lew salonowy — свецкі леў

II м.

леў (грашовая адзінка Балгарыі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

marka

I mark|a

I ж.

марка;

~a fabryczna — фабрычная марка;

mieć dobrą ~ę — мець добрую рэпутацыю

II ж.

марка (былая грашовая адзінка Германіі і Фінляндыі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пу́бліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж., зб.

Людзі, якія знаходзяцца дзе‑н. у якасці слухачоў, гледачоў, наведвальнікаў. Панькова гуляла прыгожа. Яна неўзаметку наглядала за публікай і бачыла, што позіркі многіх «балельшчыкаў» скіраваны на яе. Сабаленка. Публіка лёгка даравала артыстам усё, калі на сцэну зноў выйшаў той дзядок, калі ён дакладна гэтак жа, як дзед Сілівон, кашлянуў, паціснуў плячыма, прайшоўся. Краўчанка. // Разм. Людзі, народ. Гулка загудзеў параход, забегалі матросы, ажывілася публіка. Багдановіч. Сярод ваеннай і цывільнай публікі мільгалі таксама і постаці ксяндзоў у доўгіх сутанах. Колас. // Разм. Пра групу, разрад людзей, якія маюць агульныя прыкметы, што‑н. агульнае. Тут былі такія купцы, як Пачулія.. і іншая цёплая, грашовая публіка. Самуйлёнак.

[Ад лац. publicus — грамадскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)