белару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да беларусаў, Беларусі. Беларускі народ. Беларуская мова. Беларуская літаратура. Беларускі акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідыяма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

У мовазнаўстве: вучэнне аб ідыёмах, а таксама сукупнасць ідыём якой-н. мовы.

Беларуская і.

|| прым. ідыяматы́чны, -ая, -ае.

Ідыяматычныя выразы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Belarusian​1 [ˌbeləˈrusiən] n.

1. белару́с; белару́ска;

the Belarusians белару́сы

2. белару́ская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БЧ (Беларуская чыгунка) Belarussische Eisenbahn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

белару́сы, -аў, адз. -ру́с, -а, м.

1. Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Беларусь.

2. Грамадзяне Рэспублікі Беларусь.

|| ж. белару́ска, -і, ДМ -ру́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. белару́скі, -ая, -ае.

Беларуская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навелі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж., зб.

Жанр навелы ​1. Беларуская навелістыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апу́ка, ‑і, ДМ ‑цы, ж.

Беларуская народная камандная гульня ў мяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Літбе́л м., ист. (Літо́ўска-Белару́ская Саве́цкая Сацыялісты́чная Рэспу́бліка) Литбе́л (Лито́вско-Белору́сская Сове́тская Социалисти́ческая Респу́блика)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальклары́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае фальклор. Беларуская савецкая фалькларыстыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарысі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Жанр нарыса; твор у жанры нарыса. Беларуская нарысістыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)