Verbum

індыві́дуум, а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек як канкрэтная асоба, а таксама наогул асобны жывы арганізм, асобіна.

асвятля́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, абавязкам якой з’яўляецца асвятленне сцэны, стварэнне светлавых эфектаў і пад.

сядзе́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Асоба, якая даглядае цяжкахворых (звычайна малодшага медыцынскага персаналу).

экспарцёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Асоба або арганізацыя, якая займаецца экспартам.

|| прым. экспарцёрскі, -ая, -ае.

падпару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам ніжэйшы за паручніка, а таксама асоба, якая мела гэты чын.

2. У Войску Польскім і іншых арміях: воінскае званне малодшага афіцэра, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. падпару́чніцкі, -ая, -ае.

прэфе́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў м.

1. У Старажытным Рыме: адміністрацыйная, судовая або ваенная пасада, а таксама асоба, якая яе займае.

2. У шэрагу дзяржаў: службовая асоба — кіраўнік цэнтральнага (Румынія) або рэгіянальнага (Расія) урада на месцах.

3. У некаторых краінах: начальнік гарадской паліцыі.