блакга́уз, ‑а, м.

Палявое ўмацаванне (першапачаткова з бярвення) з байніцамі, якое прыстасавана для самастойнай кругавой абароны невялікага вайсковага падраздзялення.

[Ням. Blockhaus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Küstenbefestigung

f -, -en вайск. берагаво́е ўмацава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ша́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. У Расіі ў 17—19 стст: часовае палявое чатырохвугольнае ўмацаванне; акоп.

2. Верагодная магчымасць ажыццяўлення чаго-н.

Шанцы на поспех.

Не ўпусціць шанцу.

Апошні ш.

|| прым. ша́нцавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Ш. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засе́ка, ‑і, ДМ ‑сецы; Р мн. ‑сек; ж.

Штучнае ўмацаванне са ссечаных дрэў, звернутых верхавінамі ў бок непрыяцеля. Партызанскія засекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obudowa

ж.

1. тэх. абшыўка; ашалёўка;

2. горн. умацаванне;

obudowa drewniana — драўлянае ўмацаванне;

obudowa metalowa — металічнае ўмацаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

умацава́нне н.

1. (дзеянне) Féstigung f -, -en, Stärkung f -, -en, Verstärkung f, Kräftigung f -, -en; Konsolidíerung f -, -en;

2. вайск. Beféstigung f -, -en;

доўгатэрміно́вае ўмацава́нне ständige Beféstigung;

паляво́е ўмацава́нне Féldbefestigung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

басма́цтва, ‑а, н.

Узброены контррэвалюцыйны нацыяналістычны рух у Сярэдняй Азіі ў перыяд барацьбы за ўмацаванне Савецкай улады, які набыў характар адкрытага палітычнага бандытызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фартэ́цыя, ‑і, ж.

Уст. Невялікае ўмацаванне, крэпасць. // перан. Разм. Пачатак, аснова чаго‑н. [Старшыня:] — Вось мы і надумаліся залажыць тут [у пасёлку] ядро, фартэцыю нашага калгаса, яго штаб. Колас.

[Польск. forteca ад іт. fortezza.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фартэ́цыя

(польск. forteca, ад іт. fortezza)

невялікае ўмацаванне, крэпасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неадкла́дны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга адкласці; тэрміновы. Шаманскі пераканаўся, што першай і неадкладнай задачай з’яўляецца ўмацаванне дысцыпліны, павышэнне працоўнай актыўнасці. Дуброўскі. // Які ажыццяўляецца без затрымкі, адразу. Неадкладная дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)