і́скравец, ‑раўца, м.

Рэвалюцыянер, які прымыкаў да групы газеты «Іскра», заснаванай У.І. Леніным у 1900 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́скра в разн. знач. і́скра, -ры ж.;

◊

и́скры из глаз посы́пались і́скры з вачэ́й пасы́паліся;

и́скра (бо́жья) у кого (в ком) уст. і́скра (бо́жая) у каго (у кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́жы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бога. Божая воля. // Уст. Створаны богам, прыналежны богу. Конскія рэбры пачалі хадзіць пад скураю, пара павярнула з шыі гэтага божага стварэння. Чорны.

•••

Божая авечка гл. авечка.

Божая іскра гл. іскра.

Божы дар гл. дар.

Кожны божы дзень гл. дзень.

Свету божага (белага) не бачыць гл. бачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spice​1 [spaɪs] n.

1. (во́страя) прыпра́ва, спе́цыя

2. піка́нтнасць;

a spice of humour і́скра гу́мару

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спінтарыско́п

(ад гр. spintharis = іскра + -скоп)

прыбор для візуальнага вывучэння альфа-часціц, якія выпраменьваюцца радыеактыўнымі рэчывамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

і́скрачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да іскра. Настаўніца яшчэ больш ажыўляецца, і ў вачах яе іскрачкі пабліскваюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыск ’іскра’, приски, пырски ’пырскі’ (Яруш.), пры́скі ’пырскі; кроплі вады, дажджу’; ’іскры’ (Бяльк.). Нулявы дэрыват ад пы́рскаць, пры́скаць. Гл. яшчэ пырскі, прысак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

і́скарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Памянш.-ласк. да іскра. Бадзёра замільгалі ружовыя, ледзь бачныя аганькі, запырскалі іскаркі. Лынькоў. Нядобрыя іскаркі бліснулі ў вачах старой. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасы́пацца, ‑плецца; зак.

Пачаць сыпацца. Шыбы зазвінелі, а з некаторых пасыпаўся кіт. Колас. Зноў зазвінеў смех, пасыпаліся жарты. Няхай.

•••

Аж іскры з вачэй пасыпаліся гл. іскра.

пасыпа́цца, ‑а́ецца; незак.

Зал. да пасыпа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fúnken

m -s, -

1) і́скра

2) про́бліск, намёк

~ sprühen (lássen*) — іскры́цца, сы́паць і́скры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)