ogy [iˈkɒlədʒi] n. экало́гія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

radioogy [ˌreɪdiəʊɪˈkɒlədʒi] n. радыеэкало́гія, радыяцы́йная экало́гія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ekologia

ж. экалогія;

ekologia drzew — экалогія дрэў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ökologíe

f - экало́гія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэмэкало́гія

[ад дэм(акратызм) + экалогія]

папуляцыйная экалогія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эко́лаг

(ад экалогія)

спецыяліст па экалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыеэкало́гія

(ад радые- + экалогія)

навука, якая вывучае ўзаемасувязі паміж радыеактыўнасцю асяроддзя і жыццём арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аграэкало́гія

(ад агра- + экалогія)

раздзел прыкладной экалогіі, які вывучае ўплыў фактараў асяроддзя на прадукцыйнасць культурных раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЎТЭКАЛО́ГІЯ

(ад аўта... + экалогія),

раздзел экалогіі, які вывучае дзеянне розных фактараў знешняга асяроддзя (пераважна абіятычных фактараў) на асобныя папуляцыі і віды. Гал. задача аўтэкалогіі — вывучэнне фактараў дынамікі колькасці і біямасы папуляцый, жыццёвых цыклаў і паводзін.

т. 2, с. 123

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палеаэкало́гія

(ад палеа- + экалогія)

раздзел палеанталогіі, які вывучае выкапнёвыя арганізмы ў сувязі з умовамі, у якіх яны жылі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)