шэра-бурыя пустынныя глебы

т. 18, кн. 1, с. 32

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бурава́ты, -ая, -ае.

Які мае шэра-карычневае адценне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́ро-зелёный шэ́ра-зялёны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малі́наўка¹, -і, ДМ -наўцы, мн. -і, -навак, ж.

Невялікая пералётная пеўчая птушка сямейства драздовых шэра-зеленаватага колеру з рыжымі грудзьмі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мядзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Неядавітая змяя сямейства вужоў бурага або шэра-бурага колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная акісленнем медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бесцве́тно нареч.

1. бяско́лерна, бескаляро́ва;

2. перен. шэ́ра, бяско́лерна, бескаляро́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танта́л, ‑у, м.

Хімічны элемент, цвёрды тугаплаўкі метал шэра-стальнога колеру.

[Лац. tantalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэлесці́н, ‑у, м.

Бясколерны ці шэра-блакітны мінерал з класа сульфатаў; серна-кіслы стронцый.

[Ад лац. caelesits — нябесны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селе́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, шэра-чорны металоід, які выкарыстоўваецца пры вырабе фотаэлементаў і шкла.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемараіда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гемарою, уласцівы хвораму гемароем. Гемараідальны (шэра-жоўты) колер твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)