Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прышэ́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.
Суправаджаць якое‑н. дзеянне шэптам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Flüsterton
im ~ etw. ságen — сказа́ць што-н.шэ́птам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
го́ласна, прысл.
Уголас, не шэптам. Голасна чытаць.// Гучна, моцна. Малатарня гула, і таму гаварыць прыйшлося ненатуральна голасна.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашапта́цца, ‑шапчуся, ‑шэпчашся, ‑шэпчацца; зак.
Пагаварыць шэптам. Пакуль Раман вячэраў, жанчыны пашапталіся паміж сабой, і абедзве падышлі да стала.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́шап ’шум’ (Сцяшк. Сл.), пошапак ’шэпт’, пошапкам ’шэптам’ (ТСБМ), ’ціха’ (свісл., Сцяшк. Сл.), укр.пбшепка ’вельмі ціха’. Ад по- (па‑) і шаптаць (гл.), як покрык, посвіст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пашапта́ць, ‑шапчу, ‑шэпчаш, ‑шэпча; зак.
1.што і без дап. Сказаць што‑н. шэптам, прашаптаць; пагаварыць некаторы час шэптам. Пашаптаць на вуха. □ [Паўлік] паклікаў Мікешку ўбок і нешта пашаптаў яму.Беразняк.
2.Уст. Сказаць замову. [Бабка:] — А вы ўсё сядзіце над гэтымі кнігамі. А яны сушаць чалавека. [Лабановіч:] — А ты, бабка, пашапчы, каб я ад іх адвярнуўся.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2.перан., без дап. Нагаварыць на каго-н., напляткарыць.
3.на што. У народных павер’ях: начараваць, выказаць замову.
Н. на ваду.
|| незак.нашэ́птваць, -аю, -аеш, -ае; наз.нашэ́птванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Нашу́шкацца, нашуштацца ’многа надзець на сябе’ (ТС, жытк., Жыв. сл.). Да шу́шкацца ’апрануць на сябе шмат’ і ’поркацца, шамацець, шаптацца’, параўн. нашу́шкацца ’нагаварыцца шэптам’ (Нас.), а таксама рус.нашу́шкаться, начу́чкаться ’многа на сябе адзець’ (дан., СРНГ).