Які надышоў, адбыўся раптам, нечакана. Раптоўны ўдар. Раптоўны дождж. □ Лёгкі і раптоўны шолах каля шыбы акна абудзіў .. Лабановіча.Колас.Раптоўны разрыў адносін паміж Альбрэхтам і Скарынаю дакументы тлумачаць сямейнымі акалічнасцямі апошняга.Алексютовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлю́панне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. хлюпаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Чулае вуха пагранічніка здалёк улавіла хлюпанне ног па гразі і шолах кустоў.Пальчэўскі.Чулася толькі хлюпанне вады ды шуршанне леташняй асакі.Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэ́лест, ‑у, М ‑сне, м.
Разм. Тое, што і шолах. Што гэта быў за момант, калі я, пад шэлест старонак, убачыў сваё імя, свае радкі!Брыль.Ён [новы дзень] у шэлесце дрэў Плыў па пыльнай бясконцай дарозе.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шу́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).
1. Шмыгнуць, кінуцца куды-н.; хутка залезці куды-н., схавацца дзе-н.
1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз. Гайдацца на гушкалцы. □ Над пожняй хвоя, Быццам памяло, Гайдаецца і размятае хмары.Макаль.// Мець хвалісты выгляд, пералівацца хвалямі (пра якую‑н. паверхню). Акіян гайдаўся на прасторы.Звонак.Густы, працяглы шолах на кукурузным полі. Радасна пазіраць Тасі, як плыве, гайдаецца пад ветрам зялёнае мора.Бялевіч.
2.Зал.да гайдаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыто́ены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад прытаіць.
2.узнач.прым. Тайны, скрыты; затоены. Макоўчык гаварыў з самай сур’ёзнай мінай, але Запару ў яго словах чуўся прытоены смех.Мележ.— Ну, вы жартуеце, што ўсё тут смачнае, — з прытоеным гонарам сказала гаспадыня.Арабей.
3.узнач.прым. Які тоіць у сабе што‑н.: загадкавы. На прапанову аб прызначэнні загадчыцай фермы Ганны Хведасюк сход адказаў прытоеным маўчаннем.Навуменка.Прытоеная цішыня чутка вартавала кожны гук, кожны нясмелы шолах.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́сны1, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты расой. Любіў ён [бацька] свіст касы ў росных травах, Звон тапара на зрубе, шолах ніў...Непачаловіч.Як хораша выглядае ў ціхую раніцу росная лотаць на роўнай, як стол, сенажаці!Паслядовіч.З правага боку блішчыць на сонцы росны авёс.Калюга.// Які суправаджаецца выпадзеннем расы. Вось паважны і ўрачысты, Раніцою роснай, Гаспадар вядзе турыстаў.Гілевіч.
ро́сны2, ‑ая, ‑ае.
У выразе: росны ладан — араматычная смала, якая дабываецца з кары паўднёваазіяцкіх дрэў (выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rustle
[ˈrʌsəl]1.
n.
шо́лах, шэ́лест -у m., шо́рах -у m.; ша́станьне n.; шапаце́ньне, шалясьце́ньне, шамаце́ньне n.
2.
v.i.
1) шо́ргаць; шалясьце́ць, шапаце́ць, шамаце́ць
2) informal кра́сьці скаці́ну
3) informal (up) камбінава́ць, зьбіра́ць
to rustle up some cash — скамбінава́ць капе́йку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
шапаце́ць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; незак.
Абзывацца шолахам; шумець чым‑н. сухім. Толькі дробныя кроплі дажджу шапацелі ў маладых таполевых лістках.Шахавец.Ціха журчала ў лозах вада, шапацеў леташні сухі чарот.Краўчанка.Вось і ліпень настаў. Наліваўся ячмень за ракою, шапацелі абапал дарогі аўсы.Грахоўскі.//чым. Утвараць шолах, шум. Шапацелі маладой лістотай бярозы і таполі на школьным двары.Навуменка.Зірнеш, і не верыцца, што не так даўно тут шапацела ніва спелымі каласамі пшаніцы.Пальчэўскі./увобразнымужыв.Шапаціць зялёным шоўкам Беларуская вясна.А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)