сло́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

Невялікая шкляная або гліняная пасудзіна.

С. з кампотам.

|| прым. сло́ікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкляны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шкляны́ шкляна́я шкляно́е шкляны́я
Р. шкляно́га шкляно́й
шкляно́е		 шкляно́га шкляны́х
Д. шкляно́му шкляно́й шкляно́му шкляны́м
В. шкляны́ (неадуш.)
шкляно́га (адуш.)		 шкляну́ю шкляно́е шкляны́я (неадуш.)
шкляны́х (адуш.)
Т. шкляны́м шкляно́й
шкляно́ю		 шкляны́м шкляны́мі
М. шкляны́м шкляно́й шкляны́м шкляны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мензу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Шкляная пасудзіна з дзяленнямі для дакладнага адмервання вадкасці.

|| прым. мензу́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glass wool

шкляна́я ва́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

та́ра, -ы, ж.

Упакоўка, у якой захоўваюцца або перавозяцца тавары, грузы: мяшкі, бочкі, скрынкі і пад.

Шкляная т.

|| прым. та́рны, -ая, -ае.

Т. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкляны́ Glas-, gläsern;

шкляна́я ма́са Glásmasse f -;

шкляна́я та́ра Léergut aus Glas, Glásbehälter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шкля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Шкляная цыліндрычная пасудзіна без ручкі, прызначаная для піцця.

Гранёная ш.

Выпіць шклянку кавы.

|| прым. шкля́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады, сокаў і пад.

|| памянш. графі́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. графі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графі́н, ‑а, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады або віна.

[Ад іт. caraffina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́мпула, -ы, мн. -ы, а́мпул, ж.

Герметычна запаяная шкляная пасудзіна невялікіх памераў для захавання чаго-н. (часцей дозы лякарстваў у стэрыльным выглядзе).

Лякарства ў ампулах.

|| прым. а́мпульны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)