Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
скрозь, прысл. і прыназ.
1.прысл. Усюды.
С. лёг снег.
2.прысл. Заўсёды, увесь час (разм.).
Я сябе с. сам правяраю.
3.прыназ. з В. Цераз што-н.
С. шчыліны дзвярэй прабівалася святло.
4.прыназ. з В. Ужыв. пры абазначэнні стану, дзеяння і пад., якое змяняецца, суправаджаецца іншым дзеяннем, станам і пад.
Шаптаць с. слёзы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wíspeln, wíspern
vi
1) шапта́ць, шапта́цца
2) шапялцвіць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вяшчу́ха (БРС, КТС). Укр.віщуха (Грынч.). Да вяшчаць (гл.). Утварэнне па тыпу шаптаць: шаптуха; гл. аб гэтым Слаўскі, SP, 74–75.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прашапта́ць, ‑шапчу, ‑шэпчаш, ‑шэпча; зак., што і без дап.
1. Сказаць ціха, шэптам. — Даруй мне, дачушка! — здавалася, толькі аднымі вуснамі прашаптаў Кандрат.Кулакоўскі.— Трэба праверыць, — ледзь чутна прашаптаў Юрка і асцярожна спусціўся на зямлю.Курто.
2.Шаптаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́шап ’шум’ (Сцяшк. Сл.), пошапак ’шэпт’, пошапкам ’шэптам’ (ТСБМ), ’ціха’ (свісл., Сцяшк. Сл.), укр.пбшепка ’вельмі ціха’. Ад по- (па‑) і шаптаць (гл.), як покрык, посвіст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
líspeln
vi
1) шапта́ць
2) шапялцвіць, гамза́ць
3) шалясце́ць, шапаце́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ру́ны ’старажытныя пісьмёны, якімі карысталіся пераважна скандынавы і якія захаваліся ў надпісах на камянях і інш. прадметах’ (ТСБМ). Ад ст.-герм.*rūnō ’таямніца’, ’шаптаць’, сучаснае ням.raunen ’нашэптваць’, ст.-ісл.ryna ’чараваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шапта́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.шаптаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. [Яраш:] — Хвіліначку, сябры. Сумнавата робіцца за нашым сталом. Сепаратныя размовы, шаптанне... Давайце паспрабуем пагаварыць калектыўна.Шамякін.Я люблю ўсходы нашых палеткаў І спавітыя ў зелень лугі, І шум бору пануры, глухі, І шаптанне крынічнае ўлетку.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
breathe[bri:ð]v.
1. ды́хаць; удыха́ць (таксама перан.)
2. выдыха́ць
3.шапта́ць
♦
breathe easily/freely уздыхну́ць з палёгкай;
breathe (new) life into smth. удыха́ць но́вае жыццё, ажыўля́ць;
breathe one’s lastlit. паме́рці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)