Bdemütze

f -, -n купа́льная ша́пачка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kaltte

f -, -n

1) кру́глая ша́пачка, ярмо́лка, фе́ска; п’ю́шка (круглая шапачка ў каталіцкіх святароў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

убра́нства, ‑а, н.

Разм. Тое, што і убранне. І між усякага ўбранства Відна і дзядзькава апратка, Пільчак і шапачка-аладка. Колас. Аказваецца, сосны і ўзімку мяняюць сваё зялёнае ўбранства. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слі́зісты, -ая, -ае.

1. гл. слізь.

2. Пакрыты сліззю або які выдзяляе слізь.

Слізістая шапачка грыба.

Слізістая абалонка — тонкая, пакрытая сліззю абалонка, якая высцілае ўнутраную паверхню некаторых органаў чалавека і пазваночных жывёлін.

Запаленне слізістай (наз.).

|| наз. слі́зістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dżokejka

ж. жакейка, жакейская шапачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цюбеце́йка, ‑і, ДМ ‑цейцы; Р мн. ‑цеек; ж.

Круглая ці вастраверхая шапачка з вышыванымі або тканымі ўзорамі. Ахметка ссунуў на патыліцу цюбецейку і зірнуў на Люсю і Валю хітрушчымі вачыма. Даніленка.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пухна́ты

1. пуши́стый;

~тая ша́пачка — пуши́стая ша́почка;

2. разг. пу́хлый;

п. твар — пу́хлое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ярмо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Шапачка без аколышка з мяккага матэрыялу, якая шчыльна прылягае да галавы. Сціснутым кулаком Тумілін паправіў на галаве зашмальцаваную квадратную ярмолку. Савіцкі. [Дзед] у чорнай аксамітнай ярмолцы.. здаваўся мне чарадзеем. Бядуля.

[Ад польск. jarmułka.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пілётка ’жаночая шапачка’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск. pilotka — першапачаткова ’шлем у лётчыкаў’; якое адпавядае бел. піло́тка (< рус. пилотка ад пилот ’лётчык’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ярмо́лка

(польск. jarmulka, ад тур. jahmurluk)

шапачка без аколышка з мяккага матэрыялу, якая шчыльна прылягае да галавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)