Чуць-чуць, трохі. Сняжком, як пухам лебядзіным, Дарогі злёгку заняло.Бялевіч.Цеплаватае паветра, празрыстае, звонкае, злёгку туманіла галаву.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wíttern
vtчуць (носам); перан. прадчува́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
заме́тны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Такі, якога можна заўважыць, убачыць, распазнаць. Стала смутна ў хаце, Як бы з усіх куткоў і шчылін, З усіх чуць-чуць заметных звілін Сюды бяда панапаўзала.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чу́тнаічутно́.
1.безас., у знач.вык. Можна чуць.
Не ч. песень.
2.безас., у знач.вык. Ёсць звесткі (разм.).
Пра яго нічога не ч.
Ніякіх навін не ч.?
3.у знач.пабочн. сл. Кажуць, як кажуць, нібыта (разм.).
Ён, ч., добра зарабляе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпадня́цца, ‑паднімуся, ‑паднімешся, ‑паднімецца і ‑падымуся, ‑падымешся, ‑паднімецца; зак.
Трохі, злёгку падняцца. [Тэлефаніст] зачапіўся палою за сухі корань быльніку і, каб адчапіцца, чуць-чуць прыпадняўся.Чорны.Інстынктыўна засланіў кулакамі пабітае месца на твары, і локці мае механічна прыпадняліся.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чува́ць, у форме інф. і ў знач.вык.
1. Можна чуць, чуецца.
Ч., як дождж барабаніць у шыбы.
2. Ёсць звесткі пра каго-, што-н. (разм.).
Што ч. на свеце? Бацька не вярнуўся з вайны, і нічога не чуваць пра яго.
3. Успрымацца органамі пачуццяў.
Ч. пах дыму.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крыху́, прысл.
1. У невялікай колькасці; трошкі, нямнога. Выпіць крыху вады. Адрэзаць крыху хлеба.
2.Чуць-чуць; у нязначнай ступені. Пужліва-варожы змрок крыху расступіўся, парадзеў.Колас.Міколка прасіў дзеда даць яму паднесці пісталет, каб крыху ён, дзед, адпачыў.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́ненькі, ‑ая, ‑ае.
Памянш.-ласк.да тонкі. Месяц тоненькія рожкі Чуць скасіў, схіліў наніз.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vernéhmen
*vt
1) чуць, пачу́ць
2) дапы́тваць, апы́тваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Туль-туль ‘зараз жа’: туль‑туль і ў сталоўку (Вушац. сл.). Відаць, ад туляцца, гл. туляць. Менш верагодна з ‑туль, гл. адтуль, параўн. укр.тіль‑тіль ‘чуць-чуць’, што да *toli (ESSJ SG 2, 673).