Verbum

папала́м, прысл.

На дзве роўныя часткі; з дзвюх роўных частак.

Падзяліць маёмасць п.

грудзі́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Мяса з грудной часткі тушы.

Свіная г.

ро́стбіф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ялавічына з філейнай часткі, засмажаная вялікім кавалкам.

сярэднеязы́чны, -ая, -ае (спец.).

Гук, які вымаўляецца пры ўдзеле сярэдняй часткі спінкі языка.

расшчапі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шчэ́піцца; зак.

1. Раскалоцца, раздзяліцца на часткі.

Палена лёгка расшчапілася.

2. Разняцца, раз’яднацца.

Пальцы расшчапіліся.

3. Раздрабіцца, распасціся на часткі (спец.).

Валакно расшчапілася.

4. Раскласціся на часткі ў выніку хімічнай рэакцыі (спец.).

Эфір расшчапіўся.

5. Распасціся (пра атамы; спец.).

|| незак. расшчапля́цца, -я́ецца і расшчэ́плівацца, -аецца.

|| наз. расшчапле́нне, -я, н.

біфштэ́кс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Кавалак абсмажанай ялавічыны (з сярэдняй часткі хрыбта тушы).

пярэднеязы́чны, -ая, -ае.

У мовазнаўстве: які вымаўляецца пры дапамозе пярэдняй часткі языка.

Пярэднеязычныя гукі.

трохме́рны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе тры часткі, тры рытмічныя меры.

Т. такт.