Verbum

шкіле́т, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць касцей, якія ствараюць цвёрдую аснову цела чалавека і жывёл.

Ш. чалавека.

На яго страшна глянуць: ш. (пра вельмі худога чалавека).

2. перан. Аснова, каркас.

Ш. будынка.

|| прым. шкіле́тны, -ая, -ае.

му́мія¹, -і, мн. -і, -мій, ж.

Высахлы труп чалавека або жывёлы, захаваны ад гніення бальзамаваннем.

Егіпецкія муміі.

Сухі, як м. (перан.: пра худога чалавека).

кампле́кцыя, -і, ж.

Целасклад чалавека.

Чалавек магутнай камплекцыі.

непаўнале́цце, -я, н.

Узрост чалавека, які не дасягнуў паўналецця.

стан¹, -у, м.

Форма тулава, постаць чалавека.

Стройны с.

го́днасць, -і, ж.

1. гл. годны.

2. Неабходныя маральныя якасці чалавека, а таксама ўсведамленне гэтых якасцей.

Г. працоўнага чалавека.

3. Званне (разм.).

Надаць г. народнага артыста Беларусі.

пачва́ра, -ы, мн. -ы, -ва́р, ж.

1. Казачная, страшная істота, звычайна вялікіх памераў.

Валасатая п.

2. Пра надта непрыгожага чалавека.

3. перан. Пра жорсткага, амаральнага чалавека, вырадка.