Verbum

гільяці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Прылада для пакарання смерцю шляхам адсякання галавы асуджанага.

|| прым. гільяці́нны, -ая, -ае.

брыганці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Двухмачтавае паруснае судна з прамымі ветразямі на насавой і косымі на кармавой мачтах.

хамуці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Мяккі лямцавы валік, які прымацоўваецца пад клешчы хамута, каб не націралі шыю каню.

хаці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Убогая, старая хата.

|| памянш. хаці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

хусці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж. (разм.).

Тое, што і хустка.

|| памянш. хусці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

плаці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Гідратэхнічнае збудаванне, якое перагароджвае раку для падняцця ўзроўню вады.

П. са шлюзамі.

|| прым. плаці́нны, -ая, -ае.

здыхля́ціна, -ы, мн. -ы, -цін (разм.).

1. ж. Труп дохлай жывёліны.

2. перан., м. і ж. Тое, што і здыхляк (жарт., пагард.).

траці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

1. Трэцяя частка зямельнага надзелу.

2. Адна з трох роўных частак чаго-н.

Прадаць траціну збожжа.

рага́ціна, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Паляўнічая зброя ў выглядзе вострага з абодвух бакоў нажа на доўгім дрэўку.

Хадзіць з рагацінай на мядзведзя.