Разм. Пачаць цвыркаць. // Цвыркнуць некалькі разоў запар. [Цвыркун] зацвыркаў на ўвесь голас, але нібыта папярхнуўся, тут жа змоўк.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
twitter2[ˈtwɪtə]v.
1. шчабята́ць; цы́ркаць, цвы́ркаць
2. балбата́ць (нервова);
Stop twitterng! Хопіць балбатаць!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zwítschern
vi шчабята́ць, чыры́каць, цвы́ркаць, пець
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
цвы́рканне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.цвыркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Павольна плывуць над лугам белыя маленькія парасончыкі, з кароткім цвырканнем мільгаюць ластаўкі.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Свірчэ́ць ‘утвараць гук са свістам пры палёце, руху і пад.’, свірча́ць ‘цвыркаць’ (Нас.), свыршя́ты ‘тс’ (драг., З нар. сл.), свыршы́ты (Клім.). Укр.цвірчати́, цві́ркати, рус.сверча́ть, дыял.сверша́ть, польск.ćwierczeć, ćwierkać ‘цвыркаць’, в.-луж.šwórknyć ‘муркаць, свісцець’, н.-луж.šwarcaś, šwarkaś ‘тс’, šwyrcaś ‘свісцець, гусці’, чэш.svrčeti, cvrčeti ‘цвыркаць’, славац.svrčať ‘тс’, серб.-харв.цвр́чати ‘шчабятаць’, славен.cvrčáti, cvŕkati, cvr̂kam ‘пранізліва крычаць, трашчаць, шчабятаць’, балг.цвърча́ ‘шчабятаць’. Ад гукапераймальнай асновы *svьrk‑/*cvьrk‑ з рознымі экспрэсіўнымі нарашчэннямі (Фасмер, 3, 574 і наст.; Борысь, 107). Роднасныя літ.švìrkštu, švìrkšti ‘гусці, свісцець, пішчаць’, švar̃kšti, švarkšciù ‘кракаць’, лат.svir̃kstêt ‘патрэскваць, свісцець’; гл. Праабражэнскі, 2, 258; Міклашыч, 305, 330; Мюленбах-Эндзелін, 3, 1161. Параўн. цвыркаць, чыркаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tweet
[twi:t]1.
n.
цвы́рканьне n.; цвырк -у m.
2.
v.i.
цвы́ркаць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цві́ркаць, ‑ае; незак.
Тое, што і цвыркаць. Вясёлы шпак трапеча крыльцамі, спявае сонцу сваю гуллівую песню. А побач з ім, на галінцы клёну, цвіркае верабей, яшчэ ўсё не пакідаючы надзеі выправіць у шпака яго новую хатку.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Нацуркава́ць ’упэўніць, пераканаць’ (кап., Жыв. сл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне, у якасці асновы можна дапусціць цокаць, цыркаць ’журчаць, цвыркаць’ ад гукапераймальнага цур! або цыр!, што перадаюць шматразовае паўтарэнне аднастайных гукаў і пад.