Schláukopf

m -(e)s, -köpfe разм. хітру́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Filou

[fi'lu:]

m -s, -s аферы́ст; хітру́н; прайдзісве́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мацёнак ’хітрун’, ’шэльма’, ’дураслівец’ (Нас.). Да мот (Насовіч, 292), якое ў маг. гаворках мае значэнне ’падманшчык’ (Мат. Маг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шту́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да штука (у 2–4 знач.). — На, Сымоне, маеш штучку! Грай здаровы! — дзед сказаў. Колас. Вярталася.. жаданне — побач з сур’ёзнаю справай выкінуць нейкую штучку. Брыль.

•••

Тонкая штучка — хітрун, спрытнюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мудрэц ’мудры, разумны чалавек’ (ТСБМ), ’кемлівы, вынаходлівы, штукар’ (міёр., З нар. сл.; ТС), ’хітрун’ (Бяльк.). Да прасл. mǫdrьcь. Гл. му́дры 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wriggler

[ˈrɪglər]

n.

1) хітру́н -а́ m.

2) ярзу́н -а́ m.

3) ля́рва камара́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Luchs

m -es, -e

1) рысь

2) хітру́н, прайдзісве́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chytrus

м.

1. хітрун; хітрок; штукар;

2. разм. скнара; жмут

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

shirk

[ʃɜ:rk]

1.

v.i.

выкру́чвацца, ухіля́цца (ад пра́цы, абавя́зкаў)

2.

n.

хітру́н -а́ m., хто ўхіля́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rascal [ˈrɑ:skl] n. hum. хітру́н, шэ́льма; сваво́льнік, гарэ́за;

You little rascal! Маленькі нягоднік!;

That young rascal is a nephew of mine. Гэты малы гарэза – мой пляменнік.

2. dated махля́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)