Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
raucous[ˈrɔ:kəs]adj.хры́плы, сі́плы, рэ́зкі;
raucous shouts from the street прані́злівыя кры́кі з ву́ліцы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хрыплава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі хрыплы, з хрыпатой. Хрыплаваты стогн. □ Голас з сянец чуваць быў малады, жаночы, прывабны, хрыплаваты ад сну.Чорны.Нечы слабы, хрыплаваты голас спяваў незнаёмую песню.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gruff[grʌf]adj.
1. няве́тлівы, гру́бы (асабліва пра манеру размаўляць);
a gruff reply гру́бы адка́з
2. гру́бы, рэ́зкі; хры́плы (пра голас)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хрыпава́ты, ‑ая, ‑ае.
Троху, злёгку хрыплы. Два гудкі, тоўсты хрыпаваты і звонкі тэнаровы, адначасна забрынчэлі па шыбах у акне Руліна пакоя.Гартны.Голас у .. [Паранькі] ціхі, трошкі хрыпаваты — не то ад прастуды, не то ад беганіны.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мармыта́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. мармытаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пачуўшы ляпанне стрэльбы, мядзведзь з гнеўным мармытаннем рынуўся на Тадэўчыка.Бядуля.Нечакана я пачуў недалёка ад сябе хрыплы, старэчы кашаль і павольна-ціхае мармытанне.Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gruff
[grʌf]
adj.
1) гру́бы, рэ́зкі; хры́плы(пра го́лас)
2) грубія́нскі, няве́тлы (мане́ры); непрыя́зны, ху́ткі на злосьць, зло́сны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прахрыпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
1. Утварыць хрыплы гук. //што і без дап. Сказаць, прапець што‑н. хрыплым голасам. Палагея падняла галаву і сонным голасам прахрыпела: — Клаўся б ты, стары, спаць.Шамякін.
2.Разм. Прабыць ахрыплым, прастуджаным некаторы час. Прахрыпець два тыдні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сіплы, сіпаты, асіплы, хрыплы, хрыплівы, хрыпаты
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
сі́плы, ‑ая, ‑ае.
Прыглушана-хрыплы, з лёгкім сіпеннем і прысвістваннем (пра голас, гукі чаго‑н.). Праводзячы нас, Эдуард Людвігавіч сіплым голасам сказаў на развітанне: — Хворы я, стары!Хведаровіч.Канцы яе [вароны] крыл[аў] свіціліся, як канцы сцёртага веніка, і пры ўзмахах іх даносіўся сіплы свіст паветра.Карпюк.Нізкі, сіплы гудок цеплавоза скалануў паветра.Радкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)