бальшу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Старэйшы хлапчук з дзяцей у сям’і, наогул большы па ўзросце.

Ты ж б., а малога крыўдзіш.

|| ж. бальшу́ха, -і, ДМ -шу́се, мн. -і, -шу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. гл. мама.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

|| прым. ма́мчын, -а (разм.).

Мамчына хустка.

◊

Мамчын сынок (іран.) — распешчаны хлапчук, малады чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вузкапле́чы, ‑ая, ‑ае.

З вузкімі плячамі. Вузкаплечы хлапчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gássenjunge

m -n, -n ву́лічны хлапчу́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chłoptaś

м. жарт. хлапчук; хлапчанё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

парни́шка разг. хлапе́ц, -пца́ м., хлапчу́к, -ка́ м.; хло́пчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. гл. сядлаць.

2. перан., каго-што. Сесці верхам на каго-, што-н. (разм.).

Хлапчук спрытна асядлаў бервяно.

3. перан., каго-што. Поўнасцю падпарадкаваць сабе (разм.).

Усіх у сям’і асядлала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галашта́нны, ‑ая, ‑ае.

Разм. неадабр. Без штаноў, напаўраздзеты. Галаштанны хлапчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагарэ́заваць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак.

Разм. Насваволіць; напракудзіць. Хлапчук нагарэзаваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мальчо́нка, мальчо́нок м., разг. хлапчаня́ и хлапчанё, -ня́ці ср., хлапчу́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)