бязла́дны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены парадку, хаатычны.

Б. натоўп.

2. У якім няма пэўнай сістэмы, паслядоўнасці, рытму; сумбурны.

Бязладная гаворка.

3. Бесталковы, неарганізаваны.

Б. чалавек.

|| наз. бязла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

турбуле́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Хаатычны, віхравы (пра рух часцінак вадкасці або газу). Турбулентнае цячэнне.

[Лац. turbulentus — бязладны, хаатычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shapeless [ˈʃeɪpləs] adj.

1. бясфо́рменны, нязгра́бны

2. хааты́чны (пра расказ)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

турбуле́нтны

(лац. turbulentus = бязладны, хаатычны)

хаатычны, віхравы;

т. рух вадкасці (газу) — рух, пры якім адбываецца моцнае перамешванне вадкасці (газу); параўн. ламінарны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Турбуле́нтны ‘бурлівы, бурны, хаатычны, віхравы (рух часцінак вадкасці, газу)’, турбуле́нцыя ‘віхравы, хаатычны рух часцінак (газу, вадкасці)’ (ТСБМ). Запазычаны з польскай (абодва словы) ці з рускай (турбулентны) мовы, у якія слова прыйшло з англ. ці франц. turbulent ‘тс’; апошнія паходзяць ад лац. turbulentus ‘бурлівы, бязладны, неспакойны’, якое з turbō ‘віхор, вір’, ‘кола’ (Голуб-Ліер, 494; Даза, 732; ЕСУМ, 5, 679).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

régellos

a нерэгуля́рны, бязла́дны, хааты́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rambling [ˈræmblɪŋ] adj.

1. бязла́дны, хааты́чны, няскла́дны (пра мову)

2. паўзу́чы, паво́йны (пра расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spasmodic [spæzˈmɒdɪk] adj.

1. нерэгуля́рны, хааты́чны;

a spasmodic interest непастая́нны інтарэ́с

2. спазматы́чны, су́таргавы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

беспоря́дочный

1. (хаотический) бязла́дны, хааты́чны;

2. (неаккуратный) неакура́тны, неаха́йны;

3. (об образе жизни) бязла́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inordinate

[ɪˈnɔrdənət]

adj.

1) празь ме́ру вялі́кі, празьме́рны

2) неўтаймава́ны

3) нерэгуля́рны; бязла́дны, хааты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)