вае́нна-феада́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-феада́льны вае́нна-феада́льная вае́нна-феада́льнае вае́нна-феада́льныя
Р. вае́нна-феада́льнага вае́нна-феада́льнай
вае́нна-феада́льнае		 вае́нна-феада́льнага вае́нна-феада́льных
Д. вае́нна-феада́льнаму вае́нна-феада́льнай вае́нна-феада́льнаму вае́нна-феада́льным
В. вае́нна-феада́льны (неадуш.)
вае́нна-феада́льнага (адуш.)		 вае́нна-феада́льную вае́нна-феада́льнае вае́нна-феада́льныя (неадуш.)
вае́нна-феада́льных (адуш.)
Т. вае́нна-феада́льным вае́нна-феада́льнай
вае́нна-феада́льнаю		 вае́нна-феада́льным вае́нна-феада́льнымі
М. вае́нна-феада́льным вае́нна-феада́льнай вае́нна-феада́льным вае́нна-феада́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патрыярха́льна-феада́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. патрыярха́льна-феада́льны патрыярха́льна-феада́льная патрыярха́льна-феада́льнае патрыярха́льна-феада́льныя
Р. патрыярха́льна-феада́льнага патрыярха́льна-феада́льнай
патрыярха́льна-феада́льнае		 патрыярха́льна-феада́льнага патрыярха́льна-феада́льных
Д. патрыярха́льна-феада́льнаму патрыярха́льна-феада́льнай патрыярха́льна-феада́льнаму патрыярха́льна-феада́льным
В. патрыярха́льна-феада́льны (неадуш.)
патрыярха́льна-феада́льнага (адуш.)		 патрыярха́льна-феада́льную патрыярха́льна-феада́льнае патрыярха́льна-феада́льныя (неадуш.)
патрыярха́льна-феада́льных (адуш.)
Т. патрыярха́льна-феада́льным патрыярха́льна-феада́льнай
патрыярха́льна-феада́льнаю		 патрыярха́льна-феада́льным патрыярха́льна-феада́льнымі
М. патрыярха́льна-феада́льным патрыярха́льна-феада́льнай патрыярха́льна-феада́льным патрыярха́льна-феада́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрысція́нска-феада́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хрысція́нска-феада́льны хрысція́нска-феада́льная хрысція́нска-феада́льнае хрысція́нска-феада́льныя
Р. хрысція́нска-феада́льнага хрысція́нска-феада́льнай
хрысція́нска-феада́льнае		 хрысція́нска-феада́льнага хрысція́нска-феада́льных
Д. хрысція́нска-феада́льнаму хрысція́нска-феада́льнай хрысція́нска-феада́льнаму хрысція́нска-феада́льным
В. хрысція́нска-феада́льны (неадуш.)
хрысція́нска-феада́льнага (адуш.)		 хрысція́нска-феада́льную хрысція́нска-феада́льнае хрысція́нска-феада́льныя (неадуш.)
хрысція́нска-феада́льных (адуш.)
Т. хрысція́нска-феада́льным хрысція́нска-феада́льнай
хрысція́нска-феада́льнаю		 хрысція́нска-феада́льным хрысція́нска-феада́льнымі
М. хрысція́нска-феада́льным хрысція́нска-феада́льнай хрысція́нска-феада́льным хрысція́нска-феада́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

халіфа́т, ‑а, М ‑фаце, м.

Гіст.

1. Сістэма мусульманскага феадальнага кіравання, пры якой халіф спалучаў свецкую ўладу з духоўнай.

2. Феадальная дзяржава, створаная ў выніку арабскага заваявання, якую ўзначальваў халіф. Арабскі халіфат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздро́бнены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздрабніць.

2. у знач. прым. Тое, што і раздроблены (у 2 знач.).

3. у знач. прым. Раздзелены на дробныя часткі, групы; расчлянёны. Раздробленая гаспадарка. Раздробленая феадальная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эміра́т

(ад эмір)

1) феадальная дзяржава, на чале якой стаіць эмір;

2) сістэма дзяржаўнага кіравання ў феадальных мусульманскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ку́рыя, ‑і, ж.

1. Гіст. Аб’яднанне некалькіх патрыцыянскіх родаў у Старажытным Рыме.

2. Разрад выбаршчыкаў па нацыянальнай, маёмаснай, расавай і інш. прыметах у капіталістычных краінах. Рабочая курыя.

•••

Рымская (папская) курыя — сукупнасць цэнтральных устаноў, цераз якія рымскі папа ажыццяўляе кіраўніцтва каталіцкай царквой.

Феадальная курыя — савет сеньёра з яго васаламі ў сярэднія вякі.

[Лац. curia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халіфа́т

(ад халіф)

1) сістэма мусульманскага феадальнага кіравання, пры якой халіф спалучаў свецкую ўладу з духоўнай;

2) феадальная дзяржава, створаная ў выніку арабскага заваявання, якую ўзначальваў халіф.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БІДЖАПУ́Р,

феадальная дзяржава (султанат) у паўд.-зах. Дэкане (Індыя) у 1489—1686. Засн. бахманідскім намеснікам Юсуф Адзіл-ханам, які паклаў пачатак дынастыі Адзіл-шахаў. Біджапур быў аслаблены паўстаннямі маратхаў пад кіраўніцтвам Шываджы і войнамі з Маголамі. З 1599 у складзе віцэ-каралеўства Дэкану. У 1686 падпарадкаваны дзяржавай Вялікіх Маголаў.

т. 3, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

двара́нства, ‑а, м.

Пануючае саслоўе феадальнага (пазней — і капіталістычнага) грамадства, якое складалася з памешчыкаў, вышэйшых чыноўнікаў і мела асноўнай крыніцай даходу зямельную ўласнасць. Так, антычная дзяржава была, перш за ўсё, дзяржавай рабаўладальнікаў для падаўлення рабоў, феадальная дзяржава — органам дваранства для падаўлення прыгонных сялян, а сучасная прадстаўнічая дзяржава ёсць сродак эксплуатацыі наёмнай працы капіталам. Энгельс. // Званне двараніна. Атрымаць дваранства, // зб. Дваране. Павятовае дваранства.

•••

Прадвадзіцель дваранства гл. прадвадзіцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)