адыме́нны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад назоўніка або прыметніка. Адыменнае прыслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуплікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны пры дапамозе рэдуплікацыі. Рэдуплікаваныя асновы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скла́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны згібамі пластоў зямной кары. Складкавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультрагу́к, ‑у, м.

Спец. Гук, утвораны хістаннямі высокай частаты (не ўспрымаецца вухам чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад іншых форм, велічынь і пад. Вытворнае слова. Вытворная велічыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́ртавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нартаў. Нартавыя палазы. // Пракладзены, утвораны нартамі. Нартавая дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезавугляро́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Утвораны шляхам хімічнага злучэння жалеза (у 1 знач.) з вугляродам. Жалезавугляродзістыя сплавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sedimental

[,sedɪˈmentəl]

adj.

1) аса́дкавы

2) Geol. утво́раны з аса́дкаў або́ нано́саў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фосфарнакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе фосфарную кіслату; утвораны з фосфарнай кіслаты. Фосфарнакіслыя ўгнаенні. Фосфарнакіслыя солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледніка. Ледніковае покрыва. // Утвораны ледніком. Ледніковыя азёры. Ледніковыя наносы.

•••

Ледніковы перыяд гл. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)