out of date [ˌaʊtəvˈdeɪt] adj.

1. устарэ́лы, старамо́дны

2. несапра́ўдны, пратэрмінава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алеагра́фія, ‑і, ж.

1. Устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі.

2. Копія карціны, малюнка, атрыманая такім спосабам.

[Ад лац. oleum — алей і грэч. prapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарта́нне, ‑я, н.

Спец. Устарэлы спосаб здабычы нафты з свідравіны пры дапамозе вялікага вядра з клапанам, падвешанага на стальным тросе.

[Ад азербайджанскага дартмаг — цягнуць, выцягваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

veráltet

a састарэ́лы, устарэ́лы, зада́ўнены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

анахрані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які памылкова адносіцца да пэўнай эпохі, не адпавядае храналогіі.

2. Які з’яўляецца анахранізмам для пэўнага часу; устарэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ark [ɑ:k] n. каўчэ́г

♦

Noah’s ark Но́еў каўчэ́г;

out of the ark устарэ́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

przeżyty

1. перажыты; устарэлы;

2. рэліктавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áltertümlich

a

1) старада́ўні

2) устарэ́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВЕВЯРЫ́ЦА,

векша, старажытнаруская плацежная адзінка. Назва ад вавёрчынай шкуркі, што з’яўлялася таварам-грашамі. У 10—11 ст. гэта манетны фрагмент (0,33—0,50 г) куфіцкага дырхема або зах.-еўрап. дэнарыя. У 12—13 ст. устарэлы тэрмін, што азначаў зусім нязначную, мізэрную суму.

т. 4, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

архаі́чны

(гр. archaikos)

устарэлы, старажытны, старадаўні (напр. а-ае слова, а-ая прылада).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)