Verbum

надгарта́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкі доўгі храсток, які дапамагае закрываць гартань пры ядзе.

|| прым. надгарта́нны, -ая, -ае.

блі́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкі блін з пшанічнай мукі, часцей з якой-н. начынкай.

Блінчыкі з мясам.

палу́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Тонкі слой волава, якім пакрываюць паверхню металічных вырабаў для засцярогі ад іржы, акіслення.

пазало́та, -ы, ДМ -ло́це, ж.

Тонкі слой золата на паверхні чаго-н.

Гадзіннік з пазалотай.

|| прым. пазало́тны, -ая, -ае.

старча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Палка, тонкі кол, уваткнутыя ў зямлю.

Узбіцца на с.

2. Прадмет, які стаіць старчма.

падга́лісты, -ая, -ае.

1. 3 доўгімі нагамі, цыбаты.

П. юнак.

2. Высокі, тонкі (пра дрэвы, расліны).

Падгалістая хвоя.

|| наз. падга́лістасць, -і, ж.

асцю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Доўгі тонкі вусік на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

Ячменныя асцюкі.

|| прым. асцюко́вы, -ая, -ае.

стрэ́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Востры, тонкі кавалачак дрэва, асколак шкла, металу, які залез пад скуру.

Дастаць стрэмку.