тара́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Тое, што і таран ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тара́нка 1 ’сплецены з саломы і лазы посуд для вымярэння збожжа’ (Скарбы). Няясна.

Тара́нка 2 ’сушаная рыба, таран’ (ТС, Растарг.). Гл. тара́н 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

taran, ~u

м. тэх. таран

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тара́нь ж., зоол. тара́н, -на́ м., собир. тараны́, -но́ў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ростр, ‑а, м.

Гіст. Таран у выглядзе галавы якой‑н. жывёлы на насавой частцы старажытнарымскага ваеннага карабля для панясення ўдараў караблю праціўніка.

[Ад лац. rostrum — насавая частка судна, нос карабля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

1. Біць тараном² (у 1 знач.).

2. Разбіваць або прабіваць чым-н.

3. Ісці на таран² (у 4 знач.).

4. Прарываць фронт праціўніка прыёмам тарана² (у 5 знач.).

|| зак. пратара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (у 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ram

[ræm]

1.

n.

1) бара́н -а́ m.

2) тара́н -а́ m.

3) гідраўлі́чны тара́н

2.

v.t.

1) мо́цна пхаць; убіва́ць

2) мо́цна ўда́рыць, сту́кнуць, сту́кнуцца

•

- Ram

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ramm

m -(e)s, -e

1) бара́н

2) тара́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ростр ’таран у выглядзе галавы якой-небудзь жывёлы на насавой частцы стараж.-рымскага ваеннага карабля’ (ТСБМ). Праз рус. мову з лац. rostrum ’нос карабля’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

turret

[ˈtɜ:rət]

n.

1) ве́жа f.; вы́шка f.

2) гарма́тная ве́жа

3) Hist. тара́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)