Páppel

f -, -n бат. тапо́ля, то́паль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тафалёўка ’настойка на таполевых пупышках’ (астрав., Сл. ПЗБ). Гл. тапо́ля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

topola

ж. бат. таполя (Populus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

То́фель ’таполя’ (лаг., Жд. 3; Сл. ПЗБ), то́філь, то́фаль ’тс’ (Сл. ПЗБ), то́фліна, то́флінка ’тс’ (Барад.). Гл. топаль, таполя; замена н > ф разглядаецца як выпадак гіперызму, гл. Забаштанская, АКД, 7. Магчыма, іранічнае збліжэнне з То́філь (= рус. Феофил, Байк. і Некр.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адгалінава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. адгалінавацца, адгалінаваць.

2. Бакавы адростак, галіна.

Таполя дае шмат адгалінаванняў.

3. Частка дарогі, ракі і пад., якая адыходзіць убок.

А. арашальнага канала.

4. перан. З’ява, што ўяўляе сабой частку чаго-н. асноўнага, галоўнага.

Розныя адгалінаванні сектанцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Таплёвачкі ’пупышкі на таполі’ (Барад.). Відаць, да топіль ’суквецце таполі’ (Расл. св.), ад таполя, топаль, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кана́дскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Канады, канадцаў, належыць ім. Канадскія долары. Канадская літаратура.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных назваў. Канадская таполя. Канадскі рыс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піраміда́льны

(с.-лац. pyramidalis, ад гр. pyramis, -idos = піраміда)

які мае форму піраміды (напр. п-ая таполя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

серабры́сты

1. (колер) Sílber-, sílberschimmernd, sílbern;

серабры́стая тапо́ля бат Sílberpappel f -, -n;

2. (гук) sílbrig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вярбо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярбы. Вярбовая кара. // Зроблены з вярбы. Жалейкай вярбовай Дражню жаўрука. Жычка.

2. у знач. наз. вярбо́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца вярба, таполя і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)