паадсяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Адсячы што‑н. у многіх месцах; адсячы ўсё, многае. Паадсякаць сухія галіны. Паадсякаць шляхі да адступлення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брусні́цы, ‑ніц; адз. брусніца, ‑ы, ж.
1. Кустовая ягадная расліна сямейства бруснічных.
2. Ягады гэтай расліны. Усе сухія баравіны Пакрыты завяззю брусніц. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГІГРАТО́ПЫ
(ад гігра... + грэч. topos месца),
месцы росту (экатопы), якія адрозніваюцца ўмовамі ўвільгатнення субстрату. Вылучаюць 6 асн. ступеней (груп) вільготнасці: 0 — вельмі сухія, 1 — сухія, 2 — свежыя, 3 — вільготныя, 4 — сырыя, 5 — мокрыя. Для выяўлення гігратопаў выкарыстоўваюцца расліны-індыкатары вільготнасці, якія падзяляюцца на ксерафіты (групы 0; 1), мезафіты (2; 3), гіграфіты (4; 5). Зрэдку дадаткова вылучаюць інш. групы.
т. 5, с. 219
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ва́дзі
(ар. wādi)
сухія даліны ў пустынях Аравіі і Паўн. Афрыкі, якія ў час дажджу напаўняюцца вадой.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
лесірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Нанесці (наносіць) тонкі слой празрыстай фарбы на сухія месцы карціны для ўзмацнення ці відазмянення тону.
[Ад ням. lasieren.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
susz, ~u
м.
1. галлё, ламачча;
2. сухая агародніна, сухія фрукты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
паабраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абрэзаць усё, многае. Паабразаць вяроўкі. □ Усё тут было прыбрана, дагледжана. На яблынях паабразалі сухія галіны, сабралі ў кучы мінулагодняе лісце. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́трубак, ‑бка, м.
Спец. Кароткая труба, якая служыць адводам ад асноўнага трубаправода, рэзервуара і пад. Сухія выхлапы сіняга дыму з патрубкаў матора, як стрэлы, абудзілі стаянку. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́ца
(ідыш maze, ад ст.-яўр. maccäh)
тонкія сухія праснакі з пшанічнай мукі, якія выпякаюцца, паводле яўрэйскага абраду, да Вялікадня.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
сало́ма, -ы, ж.
Сухія сцёблы злакавых раслін, што застаюцца пасля абмалоту.
Аўсяная с.
|| памянш. сало́мка, -і, ДМ -мцы, ж.
|| прым. саламя́ны, -ая, -ае.
Салямяная страха.
С. колер (светла-жоўты). Саламяная сурвэтка (з саломы).
◊
Саламяная ўдава (жарт.) — жанчына, якая знаходзіцца ў часовай разлуцы з мужам.
Саламяны ўдавец (жарт.) — мужчына, які знаходзіцца ў часовай разлуцы з жонкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)