сто́йко нареч.

1. сто́йка;

2. трыва́ла; см. сто́йкий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ўпору. Упорная стойка. Упорны ніт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consistently [kənˈsɪstəntli] adv. паслядо́ўна, сто́йка, пастая́нна, заўзя́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stójka

ж. стойка;

stójka na rękach — стойка на руках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stanchion [ˈstɑ:ntʃən] n. fml падпо́рка, сто́йка; слуп, кало́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падко́с, ‑а, м.

Спец. Стойка, брус, падпорка, якія ставяцца нахільна ў розных збудаваннях. Слупы з падкосамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краўч

(англ. crouch = схіляцца, прысядаць)

1) стойка ў сагнутым становішчы ў боксе;

2) нізкая стойка пры спусках у лыжным спорце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

strut​1 [strʌt] n. падпо́рка, сто́йка; нага́ (шасі самалёта)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мсці́вец, мсціўца, м.

Той, хто помсціць. З дзотаў, траншэй і акопаў народныя мсціўцы стойка абаранялі вёску. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wytrwale

стойка, настойліва, упарта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)