лафе́т, -а, М -фе́це, мн. -ы, -аў, м.

Станок, на якім замацоўваецца ствол артылерыйскай гарматы.

|| прым. лафе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пішча́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

Старадаўняя пушка ці вялікае цяжкае ружжо, якое зараджалася цераз ствол.

|| прым. пішча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ру́ля ж. (ружья) ствол ж., ду́ло ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ствалі́сты, -ая, -ае.

Які мае многа ствалоў (у 1 знач.), а таксама які мае моцны ствол або сцябло.

|| наз. ствалі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́ла, -а, мн. -ы, дул і -аў, н.

Выхадная адтуліна канала ствала агнястрэльнай зброі, а таксама сам ствол.

Д. нагана.

|| прым. ду́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lufa

ж. дула, ствол; руля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

танкаство́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тонкі ствол (пра зброю).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкаство́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае невысокі ствол (пра дрэвы, расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разві́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. Раздвоены ствол, сук і пад., а таксама месца, дзе пачынаецца раздваенне.

Р. дуба.

2. Месца разыходжання дарогі і пад.

На развіліне дарог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ствалава́ты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на ствол (у 1 знач.), цвёрды. Ствалаватае сцябло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)