абшыва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Лодка з дошак, у адрозненне ад чаўна, які выдзёўбваецца з суцэльнага ствала дрэва.

Пераплыць на абшыванцы Дняпро.

|| прым. абшыва́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрэл, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узрыў зарада ў канале ствала агнястрэльнай зброі, у выніку якога вылятае куля або снарад на пэўную адлегласць, а таксама гук гэтага ўзрыву.

У лесе чуліся стрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Частка прыцэльнага прыстасавання ў ручной агнястрэльнай зброі, размешчаная на пярэдняй частцы ствала.

Узяць на мушку каго-н. (таксама перан.: сканцэнтраваць увагу на кім-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́ннік, ‑а, м.

Спец. Круглая шчотка на доўгай палцы для прачысткі і змазвання гарматнага ствала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смолацячэ́нне, ‑я, н.

Узмоцненае выдзяленне смалы са ствала ці сукоў хвойных дрэў пры іх пашкоджанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́расць, ‑і, ж.

Спец.

1. Загана драўніны, якая заключаецца ў тым, што ўнутры ствала знаходзіцца амярцвелы ўчастак кары і драўніны, які амярцвеў у выніку пашкоджання ствала дрэва.

2. Праслойка мяса ў сале або сала ў мясе.

3. Валакністыя ўтварэнні ў мякаці плода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.

1. што. Зрабіць кругавую абмазку ствала дрэва для захавання ад шкоднікаў. // Зрабіць кругавы зрэз кары са ствала дрэва.

2. каго. Надзець пазначанае кольца на лапку птушкі, на хвост рыбы для вывучэння шляхоў іх руху і пад. Акальцаваць птушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаустпатро́н, ‑а, м.

Ручная рэактыўная зброя, якая складаецца з міны і адкрытага з двух бакоў ствала.

[Ням. Faustpatrone.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ствалавы́, ‑ая, ‑ое і ствало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ствала (у 1, 3 знач.).

2. Спец. Які мае адносіны да ствала (у 5 знач.).

3. у знач. наз. ствало́вы, ‑ага, м.; ствало́вая, ‑ай, ж. Той, хто кіруе спускавым механізмам у шахце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ство́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ствала (у 3 знач.). Ствольны наканечнік. Ствольныя нарэзы. Ствольная каробка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)