Verbum

вы́караніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

Канчаткова знішчыцца, зжыцца.

Выкараніліся старыя прымхі.

|| незак. выкараня́цца, -я́ецца.

|| наз. выкаране́нне, -я, н.

параспуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Распусціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. вучняў на канікулы.

П. косы.

П. старыя світары.

стары́зна, -ы.

1. ж., зб. Старое, паношанае адзенне, старыя рэчы, прадметы (разм.).

Заваліць старызнай хату.

2. м. Пра старога чалавека (разм., іран.).

барахо́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які скупляе і перапрадае старыя рэчы.

|| ж. барахо́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. барахо́льшчыцкі, -ая, -ае.

стары́знік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Асоба, якая скупляе і прадае старыя, зношаныя рэчы.

|| ж. стары́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. стары́зніцкі, -ая, -ае.

браня́, -і́; ж.

1. У старыя часы: засцерагальнае металічнае адзенне воіна (панцыр, латы, кальчуга і інш.).

2. Ахоўная металічная абшыўка танка, баявога карабля, бронецягніка і пад.

саслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

У выразе: саслужыць службу каму —

1) зрабіць паслугу.

С. службу даўняму сябру;

2) прынесці карысць.

Старыя рэчы яшчэ саслужаць сваю службу.

папрывыка́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак., да каго-чаго і з інф.

Прывыкнуць — пра ўсіх, многіх.

Старыя папрывыкалі да песень моладзі.