зго́рбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

1. Зак. да горбіць.

2. Зрабіць гарбатым, сутулаватым. Старасць згорбіла чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзіно́кі, -ая, -ае.

1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.

А. дуб.

2. Які не мае сям’і, блізкіх; які адчувае сябе чужым сярод людзей, далёкім ад іх.

А. чалавек.

3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.

Адзінокая старасць.

|| наз. адзіно́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абая́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абаяльнага. Аднак, калі чалавек вельмі ўдачлівы па прыродзе, то і пад старасць не траціць пэўнай абаяльнасці. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обветша́лость ста́расць, -ці ж., струхле́ласць, -ці ж., спарахне́ласць, -ці ж., заняпа́ласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пафіласо́фстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; зак.

Філасофстваваць некаторы час. [Шыковіч] са смуткам падумаў, што слабее зрок. Непрыкметна прыходзіць старасць. Хацелася пафіласофстваваць на гэту тэму. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lébensabend

m -(e)s, -e ста́расць

am ~ — на схі́ле дзён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

późny

późn|y

позні;

~a starość — глыбокая старасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

starość

staroś|ć

ж. старасць;

ze ~ci — ад старасці;

na ~ć — на старасць;

do późnej ~ci — да глыбокай старасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паскупе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць скупым, скупейшым. Былы ясенец Пракоп Зязюля.. пад старасць ці паскупеў, ці жонка адвучыла — выпіваў рэдка. Арочка. — Няма пашы. Надоі паскупелі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́тхость ста́расць, -ці ж.; дра́хласць, -ці ж., ляда́шчасць, -ці ж.; трухля́васць, -ці ж.; см. ве́тхий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)