срэбрано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае срэбра ў сваім саставе. Срэбраносны пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

silverware

[ˈsɪlvərwer]

n.

вы́рабы з срэ́бра, стало́вае срэ́бра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

галаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да галагенаў, змяшчае ў сабе галагены. Галагеннае срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sílberbarren

m -s, - злі́так срэ́бра [серабра́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sílberhaltig

a які́ ўтры́млівае срэ́бра [серабро́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

срэбракры́лы, ‑ая, ‑ае.

З блішчастымі, колеру срэбра крыламі. Срэбракрылы самалёт. □ Чмелік срэбракрылы змоўк і сціх. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біло́н, ‑у, м.

Спец.

1. Непаўнацэнная разменная манета.

2. Нізкапробнае срэбра, якое ідзе на чаканку разменнай манеты.

[Фр. billon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біметалі́зм, ‑у, м.

Грашовая сістэма, пры якой у якасці плацежнага сродку выкарыстоўваюцца адначасова два металы (золата і срэбра).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амальга́ма, ‑ы, ж.

Сплаў некаторых металаў (золата, срэбра і інш.) з ртуццю, а таксама раствор металу ў ртуці.

[Фр. amalgame з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурмяні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім складзе сурму ​1 (у 1 знач.); злучаны з сурмой. Сурмяністае срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)