аўтаспо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Аўтамабільны спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веласпо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Веласіпедны спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spectator sport [spekˈteɪtəˌspɔ:t] n. відо́вішчны спорт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aquatics

вадзяны́ спорт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

horse racing [ˈhɔ:sˌreɪsɪŋ] n. ко́нны спорт, ска́чкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

windsurfing [ˈwɪndsɜ:fɪŋ] n. sport віндсе́рфінг; па́русны спорт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бу́ерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да буера. Буерны спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вясля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да веславання. Вяслярны спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Спорт ‘фізічныя і разумовыя практыкаванні, спаборніцтвы’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Запазычана праз рус. спорт або польск. sport. З англ. sport, дзе першапачаткова значыла ‘забава, пацеха’, а з XVII ст. спаборніцтва’. Узнікла праз аферэзу з disport ‘забаўляцца, гуляць’, запазычанага з ст.-франц. desporter (< porter ‘насіць’, параўн. імпарт, экспарт, порт). Гл. Глухак, 572; Сной₂, 738; ЕСУМ, 5, 381.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спорт м. Sport m -(e)s;

лы́жны спорт Skísport [´ʃi:-] [Schísport] m;

во́дны спорт Wássersport m;

ко́нны спорт Réiten n -s;

вялі́кі спорт Léistungssport m;

займа́цца спортам Sport tréiben*;

наві́ны спорту vom Spórtgeschehen, Spórtnachrichten pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)