Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Мал ’назва вала чорнай поўсці’ (КЭС, лаг.). Відавочна, вельмі старая рэліктавая назва — параўн. і.-е. адпаведнікі лексемы малы́ (гл.). Не звязана з балг.мал ’скаціна’, ’маёмасць’, ’багацце’, ’частка спадчыны’, серб.-харв.ма̑л, алб.mall, арум.mal ’маёмасць’, якія з араб.mal ’тс’ (БЕР, 3, 624).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВЫ́МАРАЧНАЯ МАЁМАСЦЬ,
у цывільным праве маёмасць памерлага, у якога няма спадчыннікаў ні па законе, ні па завяшчанні або яны пазбаўлены спадчынадаўцам спадчыны ці адмовіліся ад яе. Паводле бел. заканадаўства вымарачная маёмасць пераходзіць на карысць дзяржавы, якая пасля прыняцця спадчыны адказвае па даўгах спадчынадаўцы ў межах сапраўднага кошту маёмасці, што перайшла да яе.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
dziedzictwo
dziedzictw|o
н.
1. спадчына;
dostać ~em — атрымаць у спадчыну;
wyzuć z ~a — пазбавіць спадчыны;
~o kulturalne — культурная спадчына;
2.юр. атрыманне спадчыны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
паслякастры́чніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да часу пасля Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. У паслякастрычніцкі перыяд, калі Беларусь упершыню ў гісторыі атрымала сваю дзяржаўнасць, пачынаецца новы этап у вывучэнні спадчыны Скарыны.Алексютовіч.Ужо ў першае паслякастрычніцкае дзесяцігоддзе графіка не толькі пабыла «правы грамадзянства», але выйшла на перадавыя рубяжы беларускага савецкага мастацтва.Шматаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
érblos
aюрыд.
1) вы́марачны, які́ не пакі́нуў па сабе́ спадкае́мцаў
2) пазба́ўлены спа́дчыны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
portion
[ˈpɔrʃən]1.
n.
1) ча́стка f.; надзе́л -у m. (са спа́дчыны), спа́дчына f.
2) по́рцыя f. (напр.е́жы)
3) паса́г -у m.
4) до́ля f., лёс -у m.
2.
v.
1) дзялі́ць на ча́сткі, по́рцыі або́ надзе́лы
2) дава́ць як нале́жную ча́стку (надзе́л са спа́дчыны або́ паса́г)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
каду́к
(польск. kaduk, ад лац. caducus)
1) права на атрыманне спадчыны без завяшчання ў даўняй Беларусі (16—17 ст.);
2) чорт, д’ябал; 3)уст. тое, што і эпілепсія.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ту́сцень ‘бабровы тлушч’ (Ласт.). Магчыма, роднаснае серб.ту̏ска ‘вытапкі, выжаркі’, гл. туск. Аднак больш верагодна ўзыходзіць да прасл.*tъlstъ (*tl̥stъ), якое ў шэрагу беларускіх гаворак рэалізавалася як туст‑: ту́сты ‘тоўсты, тлусты’ (Цыхун, ЈФ, 56, 1386–1387), параўн. за́таўка або за́тука ‘заправа стравы з якога-колечы туку, найчасцей расцёртага сала’ (Ласт.), серб.ту̏ст, харв.tȕst ‘тучны, тоўсты’. Архаізм, праформу якога можна прадставіць як *tl̥stъ‑enь; адносна суфікса як індаеўрапейскай спадчыны гл. Слаўскі, SP, 1, 125.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cut off
а) адрэ́заць (падво́з)
б) абрэ́заць, адсячы́(галі́ну)
в) вы́лучыць (эле́ктрыку, газ)
г) пазба́віць спа́дчыны
to cut off all hope — пазба́віць надзе́і
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)