хларалгідра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Бясколернае празрыстае крышталічнае рэчыва гаркаватага смаку, выкарыстоўваецца як снатворны і процісутаргавы сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Geschmáckssinn

m -(e)s смак, пачу́цце сма́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шабло́нны schablónenhaft, schablónenmäßig; Schablónen-; перан. ábgeschmackt (без смаку); ábgedroschen (збіты)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вяпро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вепра. У маёнтку памешчыка Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салёна,

1. Прысл. да салёны (у 2, 4 знач.).

2. безас. у знач. вык. Пра адчуванне салёнага смаку. У роце салёна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przaśny

прэсны; без смаку;

miód przaśny — сотавы мёд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хурма́, ‑ы, ж.

1. Субтрапічнае і трапічнае пладовае дрэва ці куст сямейства эбенавых.

2. Аранжава-чырвоны салодкі, даўкага смаку плод гэтага дрэва, куста.

[Перс. hurmā — фінік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жалу́д ’плод бульбы’ (расон., Шатал.). Акцэнтны варыянт жо́луд (гл.). Перанос значэння па функцыі, памеру, а магчыма, і горкаму смаку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асмакава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Упадабаць што‑н. па смаку. Люба ўсміхнулася: — Гэта мядзведзі. — І расказала пра тое, як мядзведзі асмакаваліся ў мёдзе. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксілі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Рэчыва ў выглядзе бясколерных крышталяў салодкага смаку, якое выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці замест цукру для хворых дыябетам. Цукеркі на ксіліце.

[Ад грэч. xylon — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)