weakness [ˈwi:knəs] n.

1. сла́басць; недахо́п;

a weakness of character слабахара́ктарнасць

2. сла́бае ме́сца; схі́льнасць, прыхі́льнасць;

have a weakness for smth. мець сла́басць да чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

anaemia [əˈni:miə] n. BrE

1. med. анемі́я, малакро́ўе

2. мля́васць, сла́басць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

атані́я, ‑і, ж.

Аслабленне пругкасці і эластычнасці тканак арганізма; вяласць, слабасць тканак і мускулаў.

[Грэч. atonia — расслабленасць, вяласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́льны, -ая, -ае.

1. Які мае схільнасць да чаго-н.

С. да музыкі.

2. Які выказвае прыхільнасць, слабасць да чаго-н.

С. да азартных гульняў.

3. Які мае задаткі да чаго-н.

С. да меланхоліі.

С. прастуджвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

heart failure [ˈhɑ:tˌfeɪljə] n. пара́ліч сэ́рца, спыне́нне сэ́рца; сардэ́чная недастатко́васць або́ сла́басць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Не́мач ’слабасць, бяссілле, хвароба’ (Нас., Касп., Грыг., Гарэц., Чуд., Яруш., Пятк. 2, Жд. 2, Янк. Мат., ТС, Сцяшк.), ’хвароба, ліха’ (чавус., Нар. сл.), ’слабасць, перашкода’ (дзярж., Нар. сл.), niémač ’нейкая пошасная хвароба была за прыгонам’ (Варл.), не́мач ’д’ябал, чорт’ (Сл. ПЗБ), укр. не́міч ’хвароба, слабасць’, рус. не́мочь ’хвароба’, польск. niemoc ’хвароба, бяссілле’, чэш., славац. nemoc ’тс’, луж. njemoc/njamoc ’тс’, славен. nemȏč ’слабасць’, серб.-харв. немо̄ћ, мак. немоќ, немош ’слабасць, хвароба’, балг. немощ. Прасл. *nemoktь да *mogti, гл. магчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

poorness [ˈpɔ:nəs, ˈpʊənəs] n.

1. бе́днасць; недастатко́васць

2. мізэ́рнасць; убо́ства

3. сла́басць (пра здароўе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ułomność

ж.

1. [фізічная] загана, калецтва;

2. слабасць;

ułomność natury ludzkiej — слабасць людскога характару; слабасць чалавечай прыроды (натуры)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

не́мач, -ы, ж. (разм.).

1. Недамаганне, слабасць, хвароба.

Забывацца на сваю н.

2. Гора, няшчасце.

◊

Каб на яго (яе, іх, цябе, вас) немач; няхай яго (яе, іх, цябе, вас) немач (разм., груб.) — праклён са знач. «чорт яго (яе, іх, цябе, вас) бяры».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калекцыяні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Збіраць калекцыю. Калекцыяніраваць насякомых. □ — Разумееце, слабасць у мяне. Калекцыянірую карабкі ад запалак. Зуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)