Verbum

дэрматало́гія, -і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы скуры.

|| прым. дэрматалагі́чны, -ая, -ае.

кракадзі́лавы, -ая, -ае.

1. гл. кракадзіл.

2. Зроблены са скуры кракадзіла.

Кракадзілавая сумка.

сіню́шнасць, -і, ж.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых захворваннях.

|| прым. сіню́шны, -ая, -ае.

граніто́ль, -ю, м.

Цыратовая тканіна, ужыв. як заменнік скуры.

|| прым. граніто́левы, -ая, -ае.

скураны́, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да вырабу скур і да рэчаў са скуры.

С. завод.

Скураная сыравіна.

2. Зроблены, пашыты са скуры, абабіты скурай (у 2 знач.).

Скураныя боты.

С. кашалёк.

Скураное крэсла.

фуру́нкул, -а, мн. -ы, -аў, м.

Гнойнае запаленне валасянога мяшочка і сальнай залозы скуры.

наску́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Від кароставага кляшча, які паразітуе на скуры жывёлы.

нацяжэ́нне, -я, н.

1. гл. нацягнуць.

2. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем (спец.).

Першаснае н.

паве́ка, -а, мн. -і, -аў, н.

Рухомая складка скуры, якая прыкрывае вока.

Апусціць павекі.

шаўро́, нескл., н.

Гатунак мяккай хромавай казінай скуры для абутку.

|| прым. шаўро́вы, -ая, -ае.