цэ́дра, ‑ы, ж.

Вонкавы каляровы слой скуры ў пладоў цытрусавых (лімонаў, апельсінаў і пад.). // Высушаная апельсінавая або лімонная скурка, якая ўжываецца як вострая прыправа.

[Ад іт. cedro — цытрон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шку́рка ж.

1. уменьш. шку́рка;

вавёркавыя ~кі — бе́личьи шку́рки;

2. см. ску́рка;

3. спец. шку́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цука́т, ‑у, М ‑каце, м.

Зацукраваны плод, зацукраваная скурка плода (лімона, апельсіна, дыні і пад.). У выхадны дзень няня прынесла ёй пісьмо і перадачу ад маці — слоік слівавага кампоту, цукатаў, халвы, якую Лёдзя вельмі любіла. Карпаў.

[Польск. cykata з іт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́тыс

(лац. cutis = скурка)

тое, што і дэрма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

nabłonek

м.

1. біял. эпітэлій;

2. скурка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шалупі́на, ‑ы, ж.

1. Вонкавая мяккая прыродная абалонка (якога‑н. плода, бульбы і пад.); скурка. [Хлопчык] дастаў адну [бульбіну] і пачаў абдзіраць шалупіну... П. Ткачоў.

2. толькі мн. (шалупі́ны, ‑пін). Адходы пасля ачысткі пладоў, бульбы. Збіраць шалупіны на корм свінням.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rind

[raɪnd]

n.

1) ску́рка, кажуры́на, кажэ́рына f.

2) кара́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неўрыле́ма

(ад неўра- + гр. lemma = скурка)

абалонка нервовых валокнаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нейрыле́ма

(ад нейра- + гр. lemma = скурка)

тое, што і неўрылема.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

cony

[ˈkoʊni]

n., pl. -nies

1) трус -а́ m.

2) ску́рка з труса́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)