рэ́зус-фа́ктар, -у, м. (спец.).
Складанае арганічнае рэчыва, якое змяшчаецца ў крыві малпаў пароды рэзус і ў людзей і абумоўлівае сумяшчальнасць і несумяшчальнасць крыві донара і таго, каму пераліваюць яго кроў, або цяжарнай жанчыны і плода.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аргані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Усякая жывая істота, расліна.
Развіццё арганізмаў.
2. Сукупнасць фізічных і духоўных уласцівасцей чалавека.
Здаровы а.
3. Складанае арганізаванае адзінства (перан.).
Дзяржаўны а.
|| прым. аргані́зменны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хітраспляце́нне, ‑я, н.
1. Складанае вычварнае перапляценне чаго‑н. Хітраспляценне арнаментаў. // перан. Пра складанае перапляценне якіх‑н. фактаў, падзей. А я, біты, цёрты, не веру ў такое хітраспляценне інтрыг. Шамякін.
2. Складаная будова, развіццё, падача чаго‑н. (сюжэта, думак, ідэй і пад.). Пісьменнік імкнецца зацікавіць чытача не хітраспляценнямі сюжэта, а ўвагай да духоўнага свету гераіні. Шкраба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мудрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак. (разм.).
1. над чым і без дап. Рабіць што-н. складанае, незвычайнае.
2. Залішне ўскладняць якую-н. справу.
|| зак. намудрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й і змудрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й.
|| наз. мудрава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
compound1 [ˈkɒmpaʊnd] n.
1. агаро́джаная тэрыто́рыя
2. ling. склада́нае сло́ва
3. chem. састаўно́е рэ́чыва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нітраамафо́ска
(ад нітра- + амафос)
складанае мінеральнае азотна-фосфарна-калійнае ўгнаенне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фасе́т, ‑а, М ‑сеце, м.
Спец.
1. Скошаная бакавая грань чаго‑н.
2. Грань адшліфаванага каменя.
3. Рагавіца кожнага з асобных вочак, з якіх складаецца складанае вока членістаногіх.
[Фр. facette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лабіры́нт, ‑а, М ‑нце, м.
1. Палац з мноствам пакояў і заблытаных хадоў, пабудаваны, паводле старажытнагрэчаскага падання, Дэдалам на востраве Крыт.
2. Складанае, заблытанае размяшчэнне памяшканняў, праходаў, дарог, алей у парку і пад. Вялізны санаторый адразу здаўся Казанцаву сапраўдным лабірынтам. Васілевіч.
3. перан. Што‑н. вельмі складанае, заблытанае, у чым цяжка адразу разабрацца. Лабірынт думак. Лабірынт падзей. □ У лабірынце памяці маёй Цудоўнейшыя скарбы выяўляю. Танк.
4. Спец. Унутраная частка вуха.
[Грэч. labyrinthos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лабіры́нт
(лац. labyrinthus, ад гр. labyrinthos)
1) складанае, заблытанае размяшчэнне памяшканняў, пераходаў, дарог і інш.;
2) перан. складанае спалучэнне, перапляценне чаго-н. (напр. л. думак);
3) анат. унутраная частка вуха.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прабле́ма, -ы, мн. -ы, -ле́м, ж.
1. Складанае пытанне, задача, якія патрабуюць вырашэння, даследавання.
Вырашыць праблему.
П. землекарыстання.
2. перан. Пра што-н. цяжка вырашальнае, ажыццявімае (разм.).
Гэта для мяне не п. (можна лёгка і проста зрабіць).
|| прым. прабле́мны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Праблемныя пытанні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)